Στη χρήση των παραδοσιακών τρόπων θέρμανσης, όπως το τζάκι και η ξυλόσομπα (εστίες), στρέφονται όλο και περισσότεροι Έλληνες, λόγω της αυξημένης και απαγορευτικής για πολλά νοικοκυριά, τιμής του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.
 
Αλλά ποια εστία (τζάκι η ξυλόσομπα) μπορεί να ζεστάνει το σπίτι μας / πόσα ξύλα χρειαζόμαστε για την θέρμανσή του; Να ένας πρακτικός κανόνας.
 
Ας υποθέσουμε πως θέλουμε να ζεστάνουμε μία κλασική μονοκατοικία με μέτρια μόνωση στην ύπαιθρο 100 περίπου τετραγωνικών μέτρων. Σύμφωνα με ένα πρακτικό κανόνα η κατοικία αυτή χρειάζεται πηγή θερμότητας/εστία, θερμαντικής δύναμης περίπου 10 kw (kilowatt). (1 kw περίπου για 10 τ.μ.). Εάν ηταν 80 τ.μ. θα χρειαζόμαστε περίπου 8 kw και εάν ήταν 50 τ.μ. θα χρειαζόμαστε περίπου 5 kw.                                         
 
Για να ζεσταθούν 100τ.μ. χρειαζόμαστε πηγή θερμότητας 10 kw.
 
Κάθε είδος ξύλου έχει συγκεκριμένη θερμαντική απόδοση. Θερμαντική απόδοση του ξύλου είναι η δύναμη ζεστασιάς που εκλύεται από την καύση του. Ένα κιλό ξύλου μπορεί να εκλύει 3,5 kw επί μια ώρα περίπου.
 
 
Αν μια εστία (τζάκι η ξυλόσομπα) απέδιδε όλη την δύναμη ζεστασιάς από την καύση των ξύλων για την θέρμανση του σπιτιού, δηλαδή αν είχε απόδοση 100%, τότε θα χρειαζόμασταν 10:3,5 = 2,85 κιλά ξύλα την ώρα για να έχουμε στο χώρο μας 10 kw. Το ποσοστό αυτό είναι αδύνατο να επιτευχθεί γιατί σε όλες τις εστίες υπάρχει μεγάλη απώλεια θερμαντικής απόδοσης, η οποία οφείλεται κυρίως στην έξοδο των καυσαερίων από την καμινάδα, την υγρασία των ξύλων και στα υπολείμματα της καύσης (στάχτη).
 
Έτσι ένα απλό ανοιχτό τζάκι έχει απόδοση περίπου 12%. Δηλαδή μόνο το 12% της δύναμης ζεστασιάς που εκλύεται από την καύση των ξύλων πάει για το ζέσταμα του σπιτιού. Το υπόλοιπο 88% πάει άχρηστο. Αυτό σημαίνει ότι με την καύση ενός κιλού ξύλων αποδίδονται για την θέρμανση του σπιτιού μόνο 0,42kw (3,5kw x 12%= 0,42kw). Άρα χρειαζόμαστε 10:0,42 = 23,80 κιλά ξύλου την ώρα για να έχουμε 10 kw που χρειάζονται για να ζεστάνουν το σπίτι των 100 τετραγωνικών μέτρων.
 
Αντίθετα η απόδοση μιας ενεργειακής ξυλόσομπας ή ενός ενεργειακού τζακιού είναι περίπου 70%. Αυτό σημαίνει ότι με την καύση ενός κιλού ξύλων αποδίδονται για την θέρμανση του σπιτιού 3,5x70%= 2,45kw. Με αυτήν την εστία χρειαζόμαστε 10:2,45= 4,08 κιλά ξύλου την ώρα για να έχουμε τα 10 Κw που θέλουμε.
 
Ας υπολογίσουμε πόσο ξύλο χρειάζεται το σπίτι των 100 τετραγωνικών για να ζεσταίνεται συνέχεια και αποκλειστικά με ξύλο για έναν ολόκληρο μήνα. Η χρήση ενός τζακιού σαν κύρια θέρμανση προϋποθέτει ότι το τζάκι θα καίει για 12 περίπου ώρες τη μέρα, 30 μέρες το μήνα.
 
Με ένα ενεργειακό τζάκι ή ξυλόσομπα, χρειαζόμαστε 4,08 x 12=48,96 κιλά τη μέρα και 48,96x 30= 1468,8 κιλά ξύλα το μήνα.
 
Με απλό τζάκι, χρειαζόμαστε 23,80x12=285,6 κιλά τη μέρα και 285,6 x30= 8568,0 κιλά ξύλα το μήνα, τα εξαπλάσια, για το ίδιο αποτέλεσμα.
 
Ένα απλό ανοιχτό τζάκι χρειάζεται περίπου εξαπλάσια ποσότητα ξύλων από μία ενεργειακή σόμπα ή ένα ενεργειακό τζάκι για το ίδιο θερμαντικό αποτέλεσμα.
 
Σε αυτό το σημείο δεν πρέπει να ξεχνάμε και την κατά 6 φορές μικρότερη ρύπανση του περιβάλλοντος από την καύση των ξύλων, η οποία είναι μία πολύ ρυπογόνος διαδικασία που δεν αγαπά καθόλου το περιβάλλον.
 
Τέλος στις ξυλόσομπες με μπόιλερ, για σύνδεση σε καλοριφέρ το κόστος μειώνεται ακόμα περισσότερο καθώς οι αποδόσεις πολλαπλασιάζονται μέσω της κυκλοφορίας του ζεστού νερού.
 
Το έλατο είναι αυτό που έχει τη μεγαλύτερη θερμαντική απόδοση, περίπου 4,3 kw και ακολουθούν η οξιά, η βελανιδιά και η ελιά. Ωστόσο για τα τζάκια η προτιμότερη επιλογή είναι η βελανιδιά, καθώς η καύση της διαρκεί περισσότερο, λόγω τη μεγάλης πυκνότητας του ξύλου.
 
Ο Δημότης

 

πηγή: vatika2000.com


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Το 1952 εκδηλώθηκε επιδημία τύφου στο χωριό. Οι υγειονομικές αρχές τότε θεώρησαν σαν αιτία της μόλυνσης τις κορύτες στις βρύσες και στα πλαίσια των έργων εξυγίανσης αντικατέστησαν τις καλαίσθητες πέτρινες πελεκητές κορύτες με ακαλαίσθητους μεταλλικούς σωλήνες. Δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι το νερό θα μπορούσε να είχε μολυνθεί από το πέρασμά του κάτω από αυλές και σπίτια, αφού οι βρύσες ήταν σε σημείο χαμηλότερο από τα σπίτια. Το υδραγωγείο που έφερε καθαρό νερό από την Κοκκινόβρυση έγινε αργότερα, το 1959.