Ο "Αρτοζήνος" έφτασε και στα δικά μου χέρια

και έμαθα μετά χαράς του Σέρβου τα χαμπέρια.

Πολύ εσυγκινήθηκα με την ποικίλη ύλη

και έψαξα στην τσέπη μου να βρω ...κάνα μαντίλι.

Έμαθα για Σερβόγαμπρους και για Σερβονυφάδες,

που τόσο αγαπηθήκανε και γίνανε κυράδες.

Διάβασα νέα διάφορα και πάμπολες ειδήσεις

το "Δήμο" το δημιουργό και της "απάνω" βρύσης.

Διάβασα την επισκευή του "Άγιου Ανδρέα"

που έγινε "πολύ σωστά", μα και πολύ ωραία.

Καιρός θαρρώ πως ήτανε μετά 60 χρόνια

να επισκευασθεί ξανά, για να κρατήσει ...αιώνια.

Έμαθα νέα διάφορα από τη χοροεσπερίδα

και πως ο δρόμος δεν περνά έξω απ΄τη Σφυρίδα.

Διάβασα για την πρόοδο των νέων μας Σερβαίων.

Μπράβο τους, είναι εραστές ωραίων και σπουδαίων.

Εντύπωση μου κάνανε ωραίες διαφημήσεις

μα ποιό πολύ μου άρεσε αυτή με τις πωλήσεις.

Αυτή που αναφέρεται στο Γιάννη του ...Θανάση

που τούρθε να διαφημιστεί λίγο πριν να γεράσει.

Έτσι κι΄αλλιώς ευχαριστώ τον Σύλλογο "εν πρώτοις"

και σπεύδω να ανταποκριθώ ως γνήσιος πατριώτης.

Πριν τελειώσω θάθελα χαιρετισμούς να στείλω

στο Νίκο το Μελισουργό και σ΄όποιον άλλο φίλο.

Και αν Νικολάκη θάθελες κι΄εσύ να εκφραστείς

γράψε στον "Αρτοζήνο" μας να ...Γιατρο-πορευτείς.

Δημοκοίτης



Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.