Λήθη στις νύχτες της μοναξιάς
Όπου ταστέρι τρεμοφέγγει ασθενικά
Και το φεγγάρι έχει φύγει μακριά.
Λήθη.
Λήθη στις μέρες της σιγαλιάς
Όπου το τριζόνι έχει πάψει να μιλά
Και ο ήλιος δε τραγουδά τη ζεστασιά.
Λήθη.
Λήθη στης ψυχής τα μονοπάτια
Όπου η νύχτα φοβάται τα σκοτάδια
Και η μέρα τυφλώνεται απ’ το φως.
25 Ιανουαρίου 2004
Δ.Η.Χ.
Το 1952 εκδηλώθηκε επιδημία τύφου στο χωριό. Οι υγειονομικές αρχές τότε θεώρησαν σαν αιτία της μόλυνσης τις κορύτες στις βρύσες και στα πλαίσια των έργων εξυγίανσης αντικατέστησαν τις καλαίσθητες πέτρινες πελεκητές κορύτες με ακαλαίσθητους μεταλλικούς σωλήνες. Δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι το νερό θα μπορούσε να είχε μολυνθεί από το πέρασμά του κάτω από αυλές και σπίτια, αφού οι βρύσες ήταν σε σημείο χαμηλότερο από τα σπίτια. Το υδραγωγείο που έφερε καθαρό νερό από την Κοκκινόβρυση έγινε αργότερα, το 1959.
