Sxizas_GΟ Γεώργιος Γ. Σχίζας γεννήθηκε στο χωριό Σέρβου το 1912. Πριν χρονίσει έμεινε ορφανός από πατέρα που σκοτώθηκε στους Βαλκανικούς Πολέμους και πήρε το όνομά του. Πέντε-έξη χρόνια αργότερα πέθανε και η μάνα του και για το λόγο αυτό στο χωριό τον αποκαλούσαν "Αρφάνη".

Μεγάλωσε με χίλιες δυό στερήσεις, πήγε λίγες τάξεις στο δημοτικό σχολείο και ασχολήθηκε όπως όλοι σχεδόν οι άντρες του χωριού με τη μαστορική τέχνη, πέρα από τις αγροτικές δουλειές του χωριού. Παντρεύτηκε και απόχτησε μια κόρη και δυό γιούς. Η κόρη και ο ένας γιός ζουν στην Αθηνα ενώ ο άλλος γιος μένει στην Αυστραλία.

Ο μπάρμπα-Γιώκος ήταν ένας ήρεμος, γαλήνιος και καλοσυνάτος άνθρωπος, ιδιαίτερα χαμογελαστός, με διαρκή διάθεση για χιούμορ, που σου μετέδιδε χαρά και αισιοδοξία. Ήταν άνθρωπος με προβληματισμούς και πνευματικές ανησυχίες, που τον οδήγησαν να ταξιδέψει σε διάφορα μέρη (και στο εξωτερικό) και να γράψει ένα βιβλίο με ποιήματα, με τον τίτλο "Ο Γερομετανάστης". Το βιβλίο είναι γραμμένο την περίοδο 1965-1989.

Στην πρώτη σελίδα γράφει (δεν έγιναν διορθώσεις):

"Το βιβλίο μου γράφει Αγαπητή μου συμπατριώτες και της ευρύτερης Αρκαδίας και για όλους τους Μετανάστες της Ελλάδας που εγκαταλείψαμε τα χωριά μας πρως ανεύρεσην εργασίας στην Ελλάδα μας μα και σε όλη τη γη. Εχει χιούμορ σατιρα και πολύ γέλιο".

Στο πίσω εξώφυλλο υπάρχει φωτογραφία του μπάρμπα-Γιώκου με την εξής λεζάντα: "Στο ξάγναντο της Βαβυλώνας, ο γερομετανάστης, αποθανατίζει την τρεχούμενη ζωή".

Το βιβλίο έχει διακόσιες σελίδες και περιλαμβάνει 114 ποιήματα Τα θέματα του αντλεί ο πατριώτης από τη ζωή στο χωριό και την Αθήνα, από το ταξίδι του στην Αυστραλία, αλλά και από γενικότερα ζητήματα της Ελλάδας και του κόσμου όπως είναι: "Η ΕΟΚ", "Η Κύπρος", "Το Νταβός" "Ο δρόμος της βίας", "Η ισότητα", "Η απεργία" "Το θηρίο της γης, ο άνθρωπος", "Οι ορμόνες" κλπ.

>>

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ



Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Το 1952 εκδηλώθηκε επιδημία τύφου στο χωριό. Οι υγειονομικές αρχές τότε θεώρησαν σαν αιτία της μόλυνσης τις κορύτες στις βρύσες και στα πλαίσια των έργων εξυγίανσης αντικατέστησαν τις καλαίσθητες πέτρινες πελεκητές κορύτες με ακαλαίσθητους μεταλλικούς σωλήνες. Δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι το νερό θα μπορούσε να είχε μολυνθεί από το πέρασμά του κάτω από αυλές και σπίτια, αφού οι βρύσες ήταν σε σημείο χαμηλότερο από τα σπίτια. Το υδραγωγείο που έφερε καθαρό νερό από την Κοκκινόβρυση έγινε αργότερα, το 1959.