Ζωή γλυκειά, ζωή πικρή,
τραγούδι κι αίνιγμά μου.
Δάκρυ και μοιρολόγι μου,
μεθύσι και κατάρα.
Ψέμμα θαμπό κι αλήθεια μου,
ήλιε και καταχνιά μου...
Πόσο πονώ,
που κάποτε την κούπα σου θα χάσω.
(Από το βιβλίο της Μαρίας Παναγοπούλου
"Γεύση Χρόνου")
Ζωή γλυκειά, ζωή πικρή,
τραγούδι κι αίνιγμά μου.
Δάκρυ και μοιρολόγι μου,
μεθύσι και κατάρα.
Ψέμμα θαμπό κι αλήθεια μου,
ήλιε και καταχνιά μου...
Πόσο πονώ,
που κάποτε την κούπα σου θα χάσω.