Χ. Ι. Μαραγκός
Πρόσφατα, αναδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα servoulovers, άρθρο από το 4ο φύλλο της εφημερίδας του Συνδέσμου μας «Αρτοζήνος» (Δεκέμβριος 1976-Ιανουάριος 1977), που έφερε τότε την υπογραφή «Το λυχνάρι». Επειδή εγώ είχα γράψει αυτό το άρθρο και επειδή από τη δημοσίευση λείπουν μερικές πρώτες σειρές, θεώρησαν πρέπον να το αναδημοσιεύσω πλήρες, στην ιστοσελίδα του Συνδέσμου μας, μιας και το θέμα αφορά όλους μας και έχει αξία για την ιστορία του χωριού μας.
Στο αναρτημένο άρθρο, στο servoulovers, που αναδημοσιεύτηκε και στο facebook, υπάρχει και σχόλιο του πατριώτη από τους Αράπηδες Ν. Γεωργακόπουλου, που έχει ως εξής:
Νίκος Γεωργακόπουλος:
Ο δρόμος αυτός όντως ήταν τεράστιος άθλος. Όμως σε αυτόν τον δρόμο που εργάστηκαν. ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΡΑΠΑΙΟΙ και που όπως ήταν το αρχικό πρόγραμμα ο δρόμος θα σταματούσε ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΡΑΠΗΔΕΣ. ΟΙ ΠΡΟΕΣΤΟΙ ΣΕΡΒΑΙΟΙ ΑΘΕΤΗΣΑΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥΣ!!!!. ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ;;;;
Επειδή με το θέμα αυτού του δρόμου ασχολούμαι από το 1976 (ήμουνα τότε αντιπρόεδρος στο ΔΣ του Συνδέσμου, που ξεκίνησε η διάνοιξη του δρόμου από του Σέρβου προς Αράπηδες), θα ήθελα να κάνω μερικά σχόλια, έτσι απλά για την ιστορία και μόνο του χωριού μας.
Όντως, οι «προεστοί» τότε του χωριού, αποστασιοποιήθηκαν από την αρχική ιδέα, να συνεχιστεί ο δρόμος προς τον συνοικισμό και να ενωθεί μελλοντικά με το Κουκλαμά και τον κεντρικό δρόμο προς την Ολυμπία Προτίμησαν την συνέχιση του δρόμου προς τα χωριά Λυκούρεση, Ψάρι κλπ.
Αυτή η αλλαγή θέσης, αναφέρεται και στα πρακτικά του Συνδέσμου από τον τότε πρόεδρο γιατρό Ι. Δημόπουλο, που πήγε επί τούτου στο χωριό (…διαπίστωσα απροθυμία , αναφέρει…). Επίσης ο γιατρός Στάθης Δάρας (πρόεδρος του Συνδέσμου το 1976, που άρχισε η διάνοιξη του δρόμου από το Σύνδεσμο), σε σχετικό άρθρο του αναφέρει πως ο μπάρμπας του (ΔΝΣ) του είπε -με πατρική στοργή- να μην κόψουν το προαύλιο της εκκλησίας (στο μέρος του Ιερού) και πως ένα μικρό αυτοκινητάκι μπορεί να ανεβοκατεβαίνει από τη ράχη προς τα Παπαγεωργαίικα σπίτια… Όμως αυτό ήταν αδύνατο, αφού και ένα φορτηγό που προσπάθησε να ανέβει, δεν μπόρεσε!
Ανάλογο μήνυμα, για την μη κοπή του Ιερού προαύλιου, είχε λάβει και ο παπα-σωτήρης από τους Αθηναίους «προεστούς» του χωριού.
Έτσι βρεθήκαμε τότε μπροστά σε μια τεράστια δυσκολία, γιατί οι οδηγίες «άνωθεν» στον ιερέα του χωριού ήσαν να μην επιτρέψει την κοπή του "ΙΕΡΟΥ" προαυλίου, παρά μόνο τόσο όσο να περνάει ένα μικρό αυτοκίνητο. Ο Παπα-σωτήρης καταλάβαινε το λάθος που πήγαινε να γίνει (θα έπεφταν μπετά που δεν μπορούσαν αργότερα να σπάσουν για να διαπλατυνθεί ο δρόμος) αλλά τι να έκανε…. Ήθελε κάπου να στηριχτεί, για να δικαιολογηθεί και να αφήσει περισσότερο χώρο για το δρόμο.
Έτσι πήγαμε στο μηχανικό που είχε κάνει τη χάραξη του δρόμου και μας έδωσε την παρακάτω βεβαίωση, που αναφέρει πως η χάραξη έγινε με ελάχιστο πλάτος τα 3,5 μέτρα (+0,75 εκατοστά εκατέρωθεν) ώστε να μπορεί να περάσει φορτηγό και λεωφορείο!
Σε αυτή «πάτησε» ο παπά-Σωτήρης και επέτρεψε να γίνει μεγαλύτερη η διαπλάτυνση, ώστε να μπορεί να περνάει τουλάχιστον και ένα φορτηγό αυτοκίνητο.
Αυτό εξυπηρέτησε, προφανώς, όχι μόνο τους Αραπαίους, αλλά και όλους τους κατωμαχαλίτες, για να μπορούν να μεταφέρουν τα υλικά για να φτιάξουν τα σπίτια τους κλπ.
Με την ευκαιρία αυτής της ιστορικής αναφοράς αξίζει να υπενθυμίσω στους νεότερους πως η έναρξη της διάνοιξης του δρόμου προς Αράπηδες έγινε από το Σύνδεσμο του χωριού το 1976, και έφτασε μέχρι το ρέμα «Μηλιάνθη».
Από εκεί και κάτω η συνέχιση έγινε από έναν νεοϊδρυθέντα Σύλλογο (αποκλειστικά γι΄αυτό το σκοπό), με την επωνυμία «Σύλλογος για την αποπεράτωση του δρόμου Σέρβου-Αράπηδες-Κουκλαμά» (με τη συμμετοχή και άλλων χωριών της περιοχής, που τους ενδιέφερε η διάνοιξη) γιατί η τότε νέα διοίκηση του Συνδέσμου του χωριού, είχε διαφορετική άποψη, για τη συνέχιση των εργασιών.
Πρωτοπόρος και καθοδηγητής του προσωρινού αυτού Συλλόγου, ήταν ο δραστήριος και μεθοδικός Αραπαίος στρατιωτικός γιατρός, Ηλίας Χειμώνας.
Μετά την ολοκλήρωση της διάνοιξης αυτός ο Σύλλογος διαλύθηκε, όπως είχε προαποφασιστεί.
Τα τελευταία χρόνια με κρατική βοήθεια έγιναν διάφορα συμπληρωματικά έργα και ασφαλτόστρωση του δρόμου.
 |
Συμπερασματικά, αν δει κανείς τη «μεγάλη εικόνα» αυτού του τεράστιου έργου, για τις δυνατότητες του δικού μας χωριού, «Δρόμος, Σαρά-Σέρβου-Αράπηδες», δεν έχει παρά να το θεωρήσει μέγα άθλο των Σερβαίων. Οι όποιες δυσκολίες παρουσιάστηκαν κατά καιρούς -φυσικό άλλωστε- στην εκτέλεση του έργου ξεπεράστηκαν και σήμερα η κίνηση στο δρόμο αυτό γίνεται με σχετική άνεση και εξυπηρετεί όχι μόνο τους Αραπαίους και Σερβαίους, αλλά και κατοίκους των κάτω χωριών της Ηραίας. Όπως λέει και η σχετική ρήση «Το αποτέλεσμα μετράει». Τα υπόλοιπα είναι για την ιστορία…
Πάντως, με εξαίρεση ελάχιστες περιπτώσεις, όλοι οι Σερβαίοι πρόσφεραν, ότι ο καθένας μπορούσε, για την εκτέλεση αυτού του έργου.
Το άρθρο αυτό αφιερώνεται στη μνήμη των γιατρών Ι. Δημόπουλου, Στάθη Δάρα και Ηλία Χειμώνα, οι οποίοι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, διαχρονικά, στην κατασκευή του δρόμου «Σαρά-Σέρβου-Αράπηδες», αλλά και ως πρόεδροι του Συνδέσμου συνέβαλαν τα μέγιστα στη δημιουργία εξαιρετικού και πολύπλευρου συλλογικού έργου..
ΔΙΑΝΟΙΞΗ ΔΡΟΜΟΥ ΣΕΡΒΟΥ-ΑΡΑΠΗΔΕΣ
ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΕΡΒΟΥ-ΑΡΑΠΗΔΕΣ