Ποίημα: Λορέντζου Μαβίλη
και μια πρόταση προς το Δ.Σ του Συνδέσμου
Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε
την πίκρια της ζωής. Όντας βυθήση
ο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήση,
μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να 'ναι.
Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση•
μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίση,
α' στάξη γι' αυτές δάκρυ όθε αγαπάνε.
Κι αν πιούν θολό νερό ξαναθυμούνται,
διαβαίνοντας λιβάδια από ασφοδίλι,
πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται...
A' δε μπορής παρά να κλαις το δείλι,
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν:
θέλουν – μα δε βολεί να λησμονήσουν.
Σχόλια και σχετική πρόταση:
Στις Γενικές Συνελεύσεις του Συνδέσμου συνηθίζουμε να τηρούμε 1 λεπτού σιγή προς τιμή και εις μνήμη των συμπατριωτών μας που έχουν ταξιδέψει στον άλλο κόσμο.
Στην ιστοσελίδα του Συνδέσμου αναρτώνται άρθρα με συνοπτικό βιογραφικό των εκλιπόντων και βάζουμε και τη φωτογραφία τους, αν έχει αποσταλεί στο Σύνδεσμο η κατάλληλη φωτογραφία.
Με το άρθρο αυτό κάνουμε ένα αφιέρωμα εις μνήμη των εκλιπόντων συμπατριωτών μας αναδημοσιεύοντας τις φωτογραφίες εκείνων που έφυγαν την τελευταία τετραετία.
Από τον έλεγχο των δημοσιευθέντων άρθρων της ιστοσελίδας Servou.gr φαίνεται ότι κατά το χρονικό διάστημα από από 6-3-2010 (ημερομηνία θανάτου του Ηλία Xειμώνα) μέχρι και τις 4-4-2014 (ημερομηνία θανάτου της Αικατερίνης Χρ, Δημοπούλου), έχουν αποβιώσει 86 συμπατριώτες μας.
Φωτογραφίες έχουν αναρτηθεί στα σχετικά άρθρα μόνο για τους 23 (ποσοστό 27%).
Για τους υπόλοιπους 63 (ποσοστό 73%) δεν έχουν αναρτηθεί φωτογραφίες.
Προφανώς, οι συγγενείς των θανόντων δεν φρόντισαν να στείλουν στο Σύνδεσμο φωτογραφίες. Μπορεί οι συγγενείς και να μην γνωρίζουν όλα τα σχετικά με αυτή τη διαδικασία.
Αν είχαν ενημέρωση και συστηματική όχληση από της πλευράς του Συνδέσμου έχουμε τη γνώμη ότι οι περισσότεροι θα φρόντιζαν να στείλουν φωτογραφίες.
Για να δείξουμε το πρόβλημα βάζουμε ένα ερωτηματικό στη θέση της φωτογραφίας που λείπει.
Κλικ στην ανωτέρω εικόνα για να δείτε τα σταστιστικά στοιχεία του πίνακα σε δυναμική παρουσίαση
Καλό θα ήταν να ενημερωθούν οι συγγενείς των εκλιπόντων και καταβληθεί προσπάθεια από της πλευράς του Δ.Σ του Συνδέσμου να βρεθούν και να αναρτηθούν οι φωτογραφίες που λείπουν.
Αν υπάρξει το ενδιαφέρον και καταβληθεί συστηματική προσπάθεια νομίζουμε ότι η σημερινή εικόνα μπορεί να αλλάξει και ελάχιστα άρθρα θα παραμείνουν χωρίς φωτογραφίες.
Λέγεται ότι οι νεκροί ζούν όσο εξακολουθούμε να τους θυμόμαστε...
Οι φωτογραφίες βοηθούν για να τους θυμόμαστε....
Ελπίζουμε ότι το Δ.Σ του Συνδέσμου θα αντιληφθεί την αξία και τη σημασία που έχει ένα τέτοιο φωτογραφικό αρχείο για την ιστορία του χωριού μας και θα φροντίσει σχετικά.
Χρήστος Δημητρόπουλος
(ΧΔ)
