Γράφουνε, γράφουμε μερικοί λόγια καλά, επαινετικά για την Αρκαδία μας και περισσότερο για τη Γορτυνία, και αλλού περισσότερο ακόμα ο καθένας μας για τα χωριά μας.
Οι ποιητές γράφουν συναισθηματικά ποιήματα, που όταν τα διαβάζεις αγάλλεται και χαίρεται η καρδιά σου, σε ταξιδεύουν με τις ποιητικές τους εκφράσεις σε τόπους φανταστικούς, ονειρεμένους...
Οι συγγραφείς και οι αρθρογράφοι γράφουν την ιστορία, τα ήθη και έθιμα και την καλή συμπεριφορά των τότε ανθρώπων και των τώρα, αυτών που κατοικούν εκεί και αυτών που έχουν την καταγωγή τους από αυτά τα μέρη, έτσι ώστε όταν τα διαβάσει κανείς, γνώριμος, ντόπιος ή ξένος που μένει, κατοικεί εκεί ή είναι σε τόπο μακρινό, τον κάνουν να αναπολεί και νοσταλγικά να λέει: Να, εκεί είναι ο τόπος, ο παράδεισος, εκεί είναι που κατοικούνε άνθρωποι που μοιάζουν των αγγέλων. Εκεί είναι η ειρήνη, η συνεννόηση, η ομόνοια, η αγάπη. Η άριστη αρμονική κοινωνία!... Αγαπάει και σέβεται, ο ένας τον άλλον, δεν έχουν τον διάβολο μέσα τους, τον έχουνε ξορκίσει, εκεί υπάρχει ηρεμία, γαλήνη, εκεί θα πάω έστω για λίγο να μείνω, να γαληνέψει η ψυχή μου...
Και οι φωτογράφοι, οι καλλιτέχνες, όλα τα ωραία της Γης και του Ουρανού τα κάλλη, με θαυμασμό τα απεικονίζουν... Μία φωτογραφία, χίλιες λέξεις και παραπάνω... Φωτογραφίζουν και το ουράνιο τόξο, το σύμβολο της συμπαντικής των Θείων σωμάτων και των δυνάμεων της Ειρήνης. Αν είχαν τη δυνατότητα, θα φωτογράφιζαν και την πραγματική σκέψη του Θεού για την Αρκαδία, τη Γορτυνία μας, και ο καθένας τους για το χωριό του.... Φωτογραφίες της Φύσης, λουλούδια, δέντρα και τοπία. Όλοι τους υμνούν, διηγούνται, αποτυπώνουν τα θαυμαστά καλλιτεχνήματα της ιστορίας των προγόνων μας, μαρτυρίες, αγάλματα, μνημεία!... Τοξωτά γεφύρια, εξωκλήσια, πελεκητές εκκλησιές, ψηλά καμπαναριά!... Μοναστήρια, Πέτρινα αρχοντικά πυργόσπιτα και οι ταπεινές, οι τίμιες πέτρινες χαμοκέλες, που μαρτυρούν την τίμια ζωή, το ήθος, την εργατικότητα, την προκοπή, των τότε φιλότιμων ανθρώπων.... Αυτές οι χαμοκέλες, ήταν και είναι το λίκνο του πνεύματος, της προκοπής και της σοφίας!... Και όλοι μας, όλοι τους, ηθελημένα, καλοπροαίρετα. σκεπάζουμε τα τωρινά άσχημα, τα κακά και τα ανάποδά τους... Τους αναποδιασμένους ανθρώπους και τα ανάποδα και μίζερα που δεν είναι από τη θέληση του Θεού, αλλά είναι από τη θέληση των ανθρώπων και του διαβόλου...
Είπα για τα καλά και ας ξεσκεπάσω τα κακά, μήπως και γίνουνε λίγο καλύτερα, ή αλλιώς έτσι κουκουλωμένα μήπως χειροτερέψουν....
1) Και το πρώτο και κακότεχνο, που έδωκε ο Θεός και έγινε η διαπλάτυνση, είναι το γεφύρι του Άγιου Γιώργη του Σαρά. Θα ειπώ για πράγμα που φαίνεται, δεν κουκουλώνεται και μόνο του φωνάζει. Χθές, πέρασα από εκεί και είδα τις προστατευτικές μπάρες εκατέρωθεν της γέφυρας, αυτές επικίνδυνα προεξέχουν προς το εσωτερικό μέρος της γέφυρας και στις τέσσερες γωνίες, ενώ έπρεπε να είναι γυριστές (κούρμπα). Ο Άγιος Γεώργιος να φυλάξει, μην γίνει μεγάλο ατύχημα... Οι αρμόδιοι μηχανικοί που θα παραλάβουν το έργο να προσέξουν... (Υπάρχει και ο εισαγγελέας).
2) Οι δρόμοι.... Εκτός από τον κεντρικό δρόμο του χωριού μου, Σέρβου, από τη Ζαχαρού μέχρι τη Ράχη, που είναι και τον έχουμε για φουμιά του χωριού και αυτόν δείχνουν και παρουσιάζουν οι φωτογραφίες, οι άλλοι δρόμοι προς το κάτω χωριό είναι στα χάλια τους, ειδικότερα ο δρόμος που αρχίζει από κάτω από τη Ράχη, από το Ιατρείο προς τον κατήφορο, στο ακόνι, προς τη Ραχούλα, και προςτου Παρασκευά του Βέργου το αλώνι που παλαιότερα ήταν και ο κεντρικός δρόμος επικοινωνίας με τα άλλα χωριά, Λυκούρεσι, Ψάρι και τα χωριά της Ηραίας, είναι σχεδόν άβατος, με τις μάντρες στο δεξιό μέρος να έχουν κρεμαστεί και να υπάρχουν επικίνδυνα βαθουλώματα.
3) Το νερό... Το νερό είναι το μέγιστο αγαθό και εν αφθονία στο χωριό μας... Είναι αχαρακτήριστο, τις δεκαπέντε ημέρες του Αυγούστου, άλλοι να ποτίζουν, όπως πληροφορήθηκα (δεν έχω ίδια άποψη), με σπατάλη τα περιβόλια τους και άλλοι να διψάνε...
4) Τα σκουπίδια: Ο πολιτισμός φαίνεται από την καθαριότητα.
Στο πατρικό μου σπίτι, οι συνθήκες ήσαν τέτοιες, ίσως και από λίγη αδράνεια δική μου, είχα να κατέβω κάτω να το επισκεφτώ τρία χρόνια. Αυτές τις ημέρες, το επισκέφτηκα μαζί με τον αδελφό μου για δύο ημέρες... Είδα πολύ άσχημα πράγματα στον περιβάλλοντα χώρο, στον κήπο, καθώς τον έχουν οι καλοί γείτονές μου ή δεν ξέρω και ποιοι άλλοι για να πετάνε τα σκουπίδια τους και ό,τι μπάζα από οικοδομικές εργασίες. Μέχρι και σακούλες από ζωοτροφές φρέσκες υπάρχουν.
Νομίζω ότι πρέπει, για την ομαλή ειρηνική συμβίωση, να σέβεται ο ένας τον άλλον, είτε πηγαίνει στο σπίτι του, στο χωριό, είτε όχι. Δεν γνωρίζω ποιος κάνει αυτές τις ασχήμιες....
Τα ίδια υπάρχουν και σε άλλους κήπους άλλων πατριωτών.
Κοινοποιώ αυτά προς γνώση και συμμόρφωση αυτών που πρέπει... Και για το χωριό μας δεν πρέπει να λέμε, πρέπει να το προβάλουμε: Όχι: «Από έξω κούκλα και από μέσα πανούκλα...», από ανθρώπους και περιβάλλοντα χώρο.
Γιάννης Στ. Βέργος {gortynios isv}
Αθήνα 5/7/2018