Η τόλμη
Τόλμη!
Πώς τολμάνε;...
Πώς τολμάνε μερικοί να κάνουν πράξεις παράτολμες, όχι για το ήθος, την αγαθοεργία, αλλά για την παλιανθρωπιά, την ατιμία;...
Αποφασίζει ο αθλητής και τολμάει να συμμετέχει σε άθλημα, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του και την προπόνησή του, την ικανότητά του. Τολμάει ο μαθητής να δώσει εξετάσεις για περισσότερες γνώσεις και επιστήμες. Τολμάει ο ερευνητής να κάνει το πείραμα της έρευνάς του...
Τολμάει ο πολεμιστής να υπερασπιστεί τα ιδανικά της φυλής του, τα ιερά και τα όσια των προγόνων του. Τολμάει και γίνεται Ήρωας με την εκούσια θυσία του!...
Τολμάει ο Ηγέτης, αντιστέκεται στις πιέσεις των τρανών του κόσμου, αποφασίζει και υπερασπίζεται τα συμφέροντα του Λαού του και τον οδηγεί τίμια, περήφανα ή στην προκοπή ή στην καταστροφή!... Και ο ίδιος χαίρεται ή συνυποφέρει με τη συμφορά του Λαού του και παραμένει ως Εθνικός Ηγέτης σύμβολο και οδηγός των μελλοντικών γενεών!...
Όλοι αυτοί, για να κάνουν το καλό, το ηθικό, το ενάρετο, ασκήθηκαν στην οικογένεια, στο σχολείο, στην κοινωνία...
Τολμάνε οι κλέφτες και οι πεινασμένοι άνθρωποι να αρπάξουν κάτι για να φάνε... Αυτούς τους παροτρύνει η ανέχεια, η πείνα, το υπέρτατο αίσθημα της αυτοσυντήρησης. Ίσως και η απονιά του κόσμου της κοινωνίας...
Τολμούν οι ληστές, οι απατεώνες, οι φονιάδες, οι πλεονέχτες, οι καταχραστές σε ακατονόμαστες, παράνομες, ανήθικες πράξεις, έχοντας παρότρυνση από το ηθικό κοινωνικό τους υπόβαθρο, από την ατιμωρησία, την ανοχή της κοινωνίας, της πολιτείας και της Δικαιοσύνης...
Έτσι όλοι αυτοί τολμούν!...
Τολμούν... Άλλοι για το ηθικό, το ωραίο, το άριστο και άλλοι για το άτιμο, το ανήθικο, το διαβολοκαθοδηγούμενο, υπολογίζοντας μόνο έστω και στις πρόσκαιρες ηδονές και το εφήμερο συμφέρον τους...
Τολμούν όμως παράτολμα και μερικοί άλλοι και θέλουν να κάνουν τους Ηγέτες, να γίνουνε μπροστάρηδες, το Λαό να τον καθοδηγήσουν να τον εκπροσωπήσουν, να παίρνουν αυτοί αποφάσεις αποφασιστικές, καθοριστικές για τη ζωή του Λαού και για τις αγέννητες γενιές ακόμα...
Τολμούν με πείσμα περισσότερο αυτοί που είναι αγράμματοι, αμόρφωτοι, απαίδευτοι, ακαμάτες, ανεπάγγελτοι, απατεώνες... Τολμούν να καταλάβουν και τα ανώτατα τιμητικά του Κράτους, του Έθνους αξιώματα, χωρίς συστολή, χωρίς συναίσθηση και αίσθηση ευθύνης, καθήκοντος καμία...
Τολμούν αυτοί να γίνουν Ηγέτες του Λαού!!!...
Τολμούν να ζητήσουν την ψήφο του Λαού, τολμούν ασύστολα να γίνουν στην τοπική κοινωνία Δήμαρχοι, Δημοτικοί σύμβουλοι, κοινοτάρχες. Τολμούν να γίνουν περιφερειάρχες (μικροί πρωθυπουργοί) και περιφερειακοί σύμβουλοι... Ανερυθρίαστα, ασύστολα, επίμονα ζητούν μερικοί ενώ είναι ανίκανοι, βουτηγμένοι στην ανηθικότητα, στην ατιμία, ανεπάγγελτοι, τεμπέληδες που ρέπουν στην ακολασία στη μέθη της κραιπάλης επιμελώς κρυπτόμενοι, να ζητούν επιμόνως οι λύκοι με την προβιά προβάτου, από τον ανυποψίαστο Λαό να του αρπάξουν την ψήφο του, για να ανέλθουν στα ανώτατα τιμητικά αξιώματα του Κράτους.
Θέλουν να γίνουν Βουλευτές της Ελληνικής Δημοκρατίας!...
Να βουλεύονται οι ανεγκέφαλοι, οι μολεμένοι, να νομοθετούν για τον Ελληνικό Λαό και για τις αγέννητες γενιές του Έθνους των Ελλήνων!
Από αυτούς τους τέτοιους, τους λειψούς στην αρετή, στο ήθος, στην ικανότητα, ο καθένας μας ας φανταστεί τι νομοθετήματα θα προτείνουν και τι θα νομοθετούν για την προκοπή της Χώρας...
Κλούβιο μυαλό, καθόλου εμπειρία και γνώση, σφυρηλατημένο στις διαβολιές και λαμογιές του ατομικού συμφέροντος...
Αχαΐρευτοι...
Και έλεγαν σε ανάλογες περιπτώσεις οι γιαγιάδες και παππούδες, στο χωριό, για τους αχαΐρευτους:
«Τι τα θες, τι ψάχνεις, τι χαλεύεις (γυρεύεις), το κλούβιο, το ψημένο, αυγό πουλί δεν βγάζει»
Και όμως υπάρχουν και αυτοί που εξαπατούν τον Λαό και δημοκρατικά, λάθρα, εισέρχονται εις τον Ναό της Ελληνικής Δημοκρατίας, στη Βουλή της Ελληνικής Δημοκρατίας!...
Και αφού λάθρα εισήλθαν, αντί να συνέλθουν κομπορρημονούν και αλαζονικά κομπάζουν με την αφέλεια, την καλοπιστία του Λαού...
Υπάρχουν και άλλοι, οι καλύτεροι, τα τεφαρίκια, οι άριστοι της λαμογιάς, οι καταφερτζήδες, οι φορτωμένοι τις πατρογονικές αρετές και περγαμηνές των γονιών τους που με αυτές πορεύονται (τα σκάρτα τέκνα ευκλεών γονέων) που ο κόσμος, φευ, τους εμπιστεύεται πιστεύοντας και λέγοντας, ότι δεν γίνεται αλλιώς: "Το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει!..."
Αλλά, το μήλο και επάνω στη μηλιά δεν το πρόσεξαν, το τρύπησε σκουλήκι, και κάτω από τη μηλιά, ήσαν βάτα, αγκάθια, τσουκνίδες και από τους μπούρπουνες μολεύτηκε...
Αυτοί παρουσιάζουν την όψη του μήλου τη γυαλιστερή, την όμορφη τη ροδοκόκκινη πλευρά του, που όμως μόλις το ανοίξεις, ξεχύνονται μπόχα και τα σκουλήκια της σήψης... Αυτοί έχουν μεγάλους ένδοξους στόχους, υψηλές επιδιώξεις, διακαώς επιθυμούν ως άριστοι των αρίστων, ως δήθεν άξια τέκνα της Πατρίδα να την εκπροσωπήσουν στην Ενωμένη Ευρώπη!.
Εκεί να διεκδικήσουν τα δίκια της Πατρίδας, του Λαού και να νομοθετήσουν και για όλους του Ευρωπαίους πολίτες, για το τώρα και τα μελλούμενα, για το μέλλον τους....
Δεν τους φτάνει να τους μάθουν, να τους ξέρουν μόνο οι εδώ. οι μέσα, θέλουν να έχουν διεθνή φήμη, προβολή και δόξα!..
Νομίζουν πως οι άλλοι, είναι κοιμισμένοι, όταν αυτοί ανίκανοι, άλαλοι, θα χασμουριόνται... Θέλουν εκεί, στα ξένα Κράτη, να μας μάθουν για τα καλά-καλά και όπως λέγεται:
«Να βγουν στη λάκα τα πόδια της χελώνας, να φανούν τα κάλλη τους και η ομορφιά τους»
Αυτοί έχουν την ικανότητα να πείθουν, το ψέμα να το παρουσιάζουν αλήθεια, την απάτη ως ευεργεσία, την κατάχρηση ως επωφελής επένδυση... Αυτοί εξαπατούν τους φίλους τους, αυτούς που τους εγγυώνται για την ακεραιότητα του χαρακτήρα τους και την αξιοσύνη τους.
Εξαπατούν ακόμα και την επιτροπή επιλογής των υποψηφίων κάθε κόμματος και τον αρχηγό του κόμματος και κάνουν μεγάλη ζημιά σε όλο τον πολιτικό κόσμο και σύστημα...
Κάνουν μεγάλη ζημιά και στους έντιμους φιλότιμους πολιτικούς... Κάνουν... Ώστε η κοινωνία να είναι υποψιασμένη και μαζί με τα ξερά (τα μπούσπουλα) να λαμπαδιάζουν και να καίγονται τα χλωρά, τα ανθισμένα, τα καρποφόρα, τα ωφέλιμα...
Στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, πρέπει να στέλνουμε ό,τι πιο καλύτερο, πιο μορφωμένο, πιο τίμιο, πιο άριστο έχει το Έθνος, η Χώρα, η Πατρίδα! Εκεί, είναι ο διαρκείς αγώνας προβολής της Πατρίδας, εκεί γίνονται οι κρίσεις και οι αξιολογήσεις της προκοπής της Πατρίδας και του Έθνους... Εκεί, χτίζεται η υπόληψη και η τιμή του!...
Αλλά ποιος φταίει για την αποστροφή του Λαού προς την πολιτική και τους πολιτικούς;...
Φταίνε οι εκάστοτε αρχηγοί όλων των κομμάτων και αποχρώσεων, όταν δεν κάνουν καλή επιλογή των συνεργατών τους και δεν ελέγχουν την ποιότητα, την αξιοσύνη και την αποτελεσματικότητα του κάθε μέλους που θέλει να ηγηθεί, να τιμήσει τον Λαό, την Πατρίδα και να τιμηθεί Δημοκρατικά από τον Λαό, από την Πατρίδα...
Αλλά στη Δημοκρατία πάντα φταίει ο Λαός....
Διότι με την ψήφο τη δική μας, του Λαού, αυτοί όλοι τους βρίσκονται εκεί που βρίσκονται....
Η Δημοκρατία βροντοφωνάζει και λέει:
"Την ημέρα των εκλογών είμαστε όλοι ίσιοι!... Η ψήφος του καθενός έχει την ίδια δύναμη επιβολής! Έχετε στο κεφάλι σας το μυαλό και στα χέρια σας έχετε την τύχη σας, την προκοπή σας!.."
Εσείς αποφασίζετε.
Εγώ (η Δημοκρατία) μετά την εκλογή, την επομένη ημέρα, κλαψουρίσματα δεν θέλει... Δεν τα ακούει και από νωρίς μας παραγγέλνει:
«Για ό,τι τραβάει το κορμί η κεφαλή μας (το κεφάλι, το μυαλό μας) φταίει...»
Αλλά τι φταίει ο κόσμος, ο κοσμάκης, που καθημερινά μοχθεί παλεύει να επιβιώσει; Πώς είναι δυνατό να ψάξει για τον καθένα που του ζητάει την ψήφο του, για να διαπιστώσει την ακεραιότητα τουλάχιστο του χαρακτήρα του;...
Αυτό τουλάχιστον ο Λαός το θεωρεί δεδομένο, έχει περάσει ο κάθε υποψήφιος από ψιλή κρησάρα και όχι από δρυμώνι, από την επιτροπή που καταρτίζει και εγκρίνει τους υποψήφιους για την κατάρτιση των υποψηφίων κάθε κόμματος... Όλοι αυτοί οι άξιοι οι άριστοι των αρίστων στη γνώση, στο ήθος, στην αξιοσύνη και προκοπή εκτίθενται στον Ελληνικό Λαό για να εκλέξει από τους άξιους τους αξιότερους, από τους άριστους τους άριστους...
Να ψηφίσει τους άριστους, όχι τα σκύβαλα...
Έχει όμως τη δυνατότητα ο Λαός να πληροφορηθεί για την ποιότητα του καθενός τους;;;...
Νομίζω πως όχι...
Πιστεύει σε ό,τι του λένε...
Όμως πολλάκις δεν του λένε την αλήθεια... Και άθελά του, ψηφίζει την σκαρταδούρα... Τα σκύβαλα...
Και τότε μερικοί σώφρονες γέροι στο χωριό έλεγαν:
"Κατά τον Λαό και τους Ηγέτες του!...
Κατά το φουσκί (την κοπριά ) και το φτυάρι..."
Δηλαδή ό,τι κακό γινόταν και γίνεται τα φταίει, ο άφταιγος, ο ανίδεος Λαός...
Για να μην τα ρίχνουμε όλα τα φταιξίματα στον άμοιρο Λαό, πρέπει όλα τα κόμματα, όλες οι παρατάξεις Δημοτικές, Περιφερειακές, Βουλευτικές και πολύ περισσότερο για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για τους υποψηφίους τους, να τους ζητούν το υπεύθυνο βιογραφικό τους σημείωμα, το οποίο θα επέχει θέση υπευθύνου δήλωσης, την ορθότητα της οποίας θα ελέγχει η αρμόδια επιτροπή κάθε κόμματος, η οποία θα είναι και απολύτως συνυπεύθυνη... Και η ανακρίβεια του πρέπει να είναι άμεσα αυστηρώς ποινικώς κολάσιμη. Αυτά τα αντίγραφα θα αποστέλλονται στο υπουργείο εσωτερικών, το οποίο θα τα δημοσιεύει αρμοδίως στη Διαύγεια, ώστε ο κόσμος να έχει σαφή γνώση για τον ποιόν ψηφίζει και γιατί τον ψηφίζει...
Ποιος πρέπει να είναι Ηγέτης;
Ηγέτης είναι αυτός που όχι μόνο θέλει και νομίζει πως είναι άξιος, αλλά και να είναι αποδεδειγμένα από τη ζωή ικανός να καθοδηγεί, να αποφασίζει για το καλό της κοινωνίας, του συνόλου των ανθρώπων και οι αποφάσεις του, οι πράξεις του, να είναι μυαλωμένες, που να γίνονται αμέσως αποδεκτές από το σύνολο, ή από την πλειονότητα του συνόλου, τις οποίες αποφάσεις, εντολές του, η κοινωνία αγογγύστως αυτές να τις ακολουθεί και να τις εφαρμόζει...
Ποιος κάνει για ηγέτης και τι προσόντα πρέπει να έχει;
1) Πρωτίστως, για ηγέτης κάνει αυτός που φροντίζει να τρώνε όλοι οι άλλοι ψωμάκι, ο λαός που ηγείται και έχει υπό την προστασία του και αν περισσεύει τότε να τρώει και αυτός....
Και όχι να πηγαίνει στο σιτηρέσιο πρώτος...
Να είναι αποφασιστικός, απόλυτος στις αποφάσεις του, δίκαιος, και να κόβει το χέρι σε αυτόν που το απλώνει και παίρνει κρυφά από μόνος του από τα αγαθά τα ξένα, που δεν του ανήκουν, τα αγαθά της ολότητας της κοινωνίας, του Κράτους....
2) Να είναι εργατικός, τίμιος φιλότιμος, προοδευτικός, νοικοκύρης, να έχει επάγγελμα και στο επάγγελμά του να είναι επιτυχημένος, συνεπής στις δοσοληψίες του.
Και περισσότερο και καλύτερος από όλους θα είναι αυτός, που ξεκίνησε από το μηδέν και ανέβηκε τη σκάλα της προκοπής...
Αυτός που για να το καταλάβουν όλοι (να το πω και να το γράψω όσο πιο λαϊκά - απλά γίνεται) αυτός που πήρε κεφαλαιακά γιδοπρόβατα και το πολύ-πολύ στα πέντε χρόνια έφτιαξε δική του στάνη, ίσια με την κεφαλαιακή τη στάνη... Και ήταν συνεπής στη συμφωνία που έκανε με τον τσέλιγκα που του δάνεισε τα γιδοπρόβατα.
Αυτός είναι ο αποτελεσματικός, αυτός είναι ο νοικοκύρης, αυτός κάνει για ηγέτης και για προκοπή!...
Και ίσως κάποιοι να μην γνωρίζουν και ίσως να χαχανίζουν με αυτά που λέω και γράφω, με τα κεφαλαιακά γιδοπρόβατα... (και εγώ το ίδιο θα έκανα).
Αυτά είναι τα δανεικά γίδια και πρόβατα που δανειζόταν τότε οι φτωχοί, οι τίμιοι, οι εργατικοί και προκομμένοι από τους αρχοντοτσελιγκάδες για να τα βοσκήσουν να γεννήσουν να πάρουν αυτοί το μερδικό τους (μερίδιο) και ο τσέλιγκας το συμφωνημένο μερτικό του και ατόφια στο ακέραιο (το κεφάλαιο) τα γιδοπρόβατα, να επιστραφούν κατά τη συμφωνία...
Εδώ, το κεφάλαιο είναι τα γιδοπρόβατα...
Και από το κεφάλι των παραγωγικών ζώων (γιδοπροβάτων) που ήσαν και είναι χρήσιμα (βγήκε η ονομασία το χρήμα, το κεφάλαιο) .. Και από τον τοκετό (τη γέννα) αυτών των παραγωγικών ζώων βγήκε ο τόκος, η γέννα της παραγωγικής χρησιμοποιήσεως του χρήματος, του κεφαλαίου. Ο τόκος...
Εμείς, η Χώρα μας, που δανείστηκε τα χρήματα (τα κεφάλαια) τι τα έκανε, πώς τα χρησιμοποίησε παραγωγικά, για να παράγει χρήμα (κεφάλαιο παραγωγικό, ώστε να γίνει αυτάρκης;...
Μήπως από τα δανεικά γιδοπρόβατα σφάζαμε ένα - ένα και τα τρώγαμε στο γλέντια και στα όπα και στην ακολασία;...
Κακή διαχείριση...
Και τώρα οι αρχοτοτσελιγκάδες με τη γκλίτσα μάς βαράνε...
Και τα δανεικά με επιμονή ζητάνε;...
Ας βάλουμε μυαλό από τα παθήματά μας...
Γι' αυτό, στις όποιες δημοκρατικές εκλογές, για να εκλέξουμε ηγέτες, για την εκπροσώπησή μας, στην τοπική αυτοδιοίκηση, για την Ευρωπαϊκή Βουλή, για τη Βουλή των Ελλήνων πρέπει πάντοτε να εκλέγουμε, να εκλέξουμε ανθρώπους νέους νοικοκυραίους....
Καλούς τσοπάνηδες!...
Οι παλαιοί ηγέτες που έχουν εκλεγεί πάνω από δύο φορές, ό,τι είχαν να δώσουν το δώσανε.... Στην Πατρίδα, στο Έθνος στον πολιτισμό, στον Λαό...
Ας φτιάξουν, αυτοί άμισθοι, τη συμβουλευτική γερουσία, να λένε καλόπιστα μόνο τη γνώμη τους, για να την παίρνουν οι νεώτεροι, αν τους είναι χρήσιμη... Αν θέλουν να προσφέρουν κάτι ωφέλιμο στη Χώρα, στην Πατρίδα...
Η Δημοκρατία κλαψουρίσματα δεν θέλει και πάντοτε μας παραγγέλνει και μας λέει: Προσοχή... Προσοχή... Γιατί...
Γιάννης Στ. Βέργος (gortynios.isv)
23/03/2019