Αφορμή για να γράψω αυτό το άρθρο ήταν ένα πολύ παλιό βιβλίο (του πατέρα μου Μήτσιου Βέργου), που διάβασα πρόσφατα και έχει τίτλο
«ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑΡΙΟΝ ΔΑΛΛΑ, Δ’ τάξης Δημοτικού Σχολείου, έκδοσης Ε’ 1922».
Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας περιγράφει, μεταξύ άλλων, και ένα υποτιθέμενο σιδηροδρομικό δυστύχημα που συνέβη στο Θεσσαλικό κάμπο, από την οκνηρία του «Ιωάννη» του κλειδούχου.
Που να φανταζόταν ο συγγραφέας αυτού του κεφαλαίου, τότε, πως το τρομερό αυτό δυστύχημα θα συνέβαινε και στην πραγματικότητα, εκατό χρόνια μετά, και μάλιστα στα Τέμπη.
Τρομερό δυστύχημα, γνωστό σε όλους μας, που συνέβη στις 28 Φεβρουαρίου 2023 και στοίχησε τη ζωή σε 57 συνάνθρωποί μας, κυρίως νέους! Όλοι περιμένουμε δικαίωση.
Το βιβλίο αυτό μπορεί κανείς να το βρει ψηφιοποιημένο στο διαδίκτυο, με τα παραπάνω στοιχεία.
.
Θα προσπαθήσω να αντιγράψω το άρθρο όπως ακριβώς είναι γραμμένο, με την τότε ορθογραφία, εκτός από τους τόνους, πνεύματα και υπογεγραμμένες, σε μονοτονικό σύστημα, αφού δεν έχω τη δυνατότητα να το γράψω σε πολυτονικό και σε καθαρεύουσα.
Όσες λέξεις θεωρούμε λάθος, εκ πρώτης όψεως, δεν είναι λάθος, έτσι είναι γραμμένες (π.χ. είνε).
Για να πάρετε μια ιδέα της τότε γραφής παραθέτω και την πρώτη σελίδα, όπως ακριβώς
είναι στο βιβλίο.
……………………………………..
7 ο Κεφάλαιο βιβλίου, σελίδες 16, 17, 18, και 19
Τι κακόν προξενεί η οκνηρία του Ιωάννου, κλειδούχου ενός σιδηροδρόμου.
.
Εις έκαστον σταθμόν των σιδηροδρόμων διασταυρούται πολλαί γραμμαί σιδηραί κατά
διαφόρους διευθύνσεις. Εκεί συναντώνται καθ’ ωρισμένας ώρας άμαξαι σιδιροδρομικαί,
αντιθέτως ή πλαγίως ερχόμεναι.
Αλλ’ ίνα μη συγκρούωνται, μετατοπίζει ο επί τούτω υπάλληλος, ο κ λ ει δ ο ύ χ ο ς,
ελαφρώς τας σιδηράς γραμμάς δι’ απλού και ευκόλου μηχανήματος, ούτως ώστε αι
διασταυρούμεναι άμαξαι διευθύνονται προς τα δεξιά ή αριστερά αναλόγως του δρόμου
αυτών.
.
Προ πολλών ετών είχε διορισθή εις τινα σταθμόν των σιδηροδρόμων της Θεσσαλίας
κλειδούχος ο Ιωάννης, άνθρωπος πολύ νωθρός και φυγόπονος.
Ήδη εκ μικράς ηλικίας ήτο οκνηρός,
Δεν ηγείρετο πρωί και μετέβαινεν εις το σχολείον πάντοτε αργότερον των άλλων.
Αλλ’ ούτε καθαρός μετέβαινεν, ούτε και προπαρασκευασμένος εις τα μαθήματα.
«Εάν από της παιδικής σου ηλικίας, Ιωάννη, δεν συνηθίσης να εργάζεσαι» έλεγεν ο
δάσκαλος, «δεν θα εργάζεσαι και ως ανήρ. Και δεν θα προοδεύσης εν τη κονωνία, άλλοι
φίλεργοι και δραστίριοι θα σε παραγκωνίζωσι. και όχι μόνον εσύ παιδί μου θα γίνεις
δυστυχής, αλλά και εις τους ανθρώπους, μεταξύ των οποίων θα ζήσης, θα προξενής
δυστυχίαν !».
.
Ο Ιωάννης όμως δεν ήκουε τας συμβουλάς του διδασκάλου και ούτε γράμματα έμεθεν,
ούτε την αγάπην προς την εργασίαν απέκτησε.
Κατώρθωσε βραδύτερον να διορισθή κλειδούχος εις τους σιδηροδρόμους και να
εργάζηται τας πρώτας ημέρας δραστηριώτερον κάπως, ούτως ώστε και οι ανώτεροι αυτού
να πιστεύσωσιν, ότι ήτο υπάλληλος χρήσιμος.
Αλλ’ η οκνηρία είνε κακόν ολέθριον, δεν αφίνει το θύμα αυτής ευκόλως και παραλύει τα
μέλη αυτού.
.
Μίαν ημέραν, ενώ έπρεπε να μένη άγρυπνος παρά την γραμμήν, καθ’ ην στιγμήν έμελλον
να διέλθωσιν αντιθέτως δύο σιδηροδρομικαί άμαξαι, ήτο εξηπλωμένος εκ νωθρότητος εν
τω σταθμώ.2
Ακούει τας μηχανάς των ερχομένων αμαξοστοιχιών να συρίζωσι μακρόθεν και εξέρχεται
βραδέως μεταβαίνων εις το καθήκον.
Αλλ’ ήτο αργά. Δεν είχον μετακινηθή την ωρισμένην στιγμήν αι γραμμαί και αι
αμαξοστοιχίαι μετά μεγίστης ταχύτητος ερχόμεναι κατ’ αλλήλων συνεκρούσθησαν μεθ’
ορμής φοβεράς !.
.
Το αποτέλεσμα επήλθε φρικώδες. Αι μεν πρώται άμαξαι ετινάχθησαν έξω της τροχιάς
αυτών εις μυρία τεμάχια, αι δε τελαυταίαι ανετράπησαν εκροχιασθείσαι. Οι πλείστοι των
εν αυτοίς ανθρώπων εφονεύθησαν και άλλοι επληγώθησαν.
Φρικώδες θέαμα! Εις την ήσυχον εκείνην θέσιν, ένθα μέχρι τούδε ηκούετο μόνον ο
ψίθυρος του απαλού ανέμου, ηκούοντο θρήνοι και στεναγμοί.
Η ζωή τοσούτων ανθρώπων και μετ’ αυτής η ευτυχία και η χαρά εκατοντάδων
οικογενειών, ηφανίσθησαν δια παντός ένεκα της οκνηρίας ενός μόνου ανθρώπου.
Και ετιμωρήθη μεν ο άθλιος εκείνος οκνηρός αυστηρώς υπό της δικαιοσύνης και
ενεκλείσθη εν ταις φυλακαίς, αλλ’ η συμφορά, την οποίαν προυξένησεν, ήτο
ανεπανόρθωτος.
.
Τα μικρά παιδία, τα οποία περιέμενον τους γονείς, και αι γυναίκες και αι αδελφαί, αίτινες
περιέμενον τους άνδρας και τους αδελφούς αυτών, έκλαυσαν και εφόρεσαν μαύρα !.
Παρήλθεν έκτοτε χρόνος πολύς. Οσάκις δε ενθυμούνται το δυστύχημα αυτών, καταρώνται
τον οκνηρόν εκείνον άνθρωπον.
Κατάρα εις την οκνηρίαν ! .
.
Μάιος 2023 Γιώργος Δ. Βέργος
(ΧΙΜ)