Από την ποιητική συλλογή «Το προσωπείο του χρόνου»

Υπάρχει αλήθεια αυτός ο άλλος χρόνος

Ο σύμπας ο πυκνός ο χρόνος που αγγίζει

Όλο δροσιά τα μέτωπά μας μέσ΄ από το θρύλο;

Πέρα απ΄ το χρόνο, υπάρχει άλλος χρόνος;

Και αν υπάρχει, που είναι η μονιά του;

Πέρα ή εντός του χρόνου;

Κι ο δικός μου χρόνος που υπάρχει;

Πως γίνεται δικός μου αυτός ο χρόνος;

Μέσ΄ απ΄ την επιτάχυνση, την επιβράδυνση

Έρποντας μέσ΄ από τά ανοίγματα του εδώ του χρόνου

Έρχεται να με συναντήσει ο χρόνος ο δικός μου;

Ο χρόνος ο δικός μου αραιός πυκνός

Είναι εδώ ή μήπως είναι εκεί;

Σ΄ ένα εκεί ποιο εδώ κι απ΄ το εδώ;

Ο σύμπας χρόνος περιέχει ή περιέχεται;

Περιλαμβάνεται μες στη στιγμή

Ή η στιγμή είν΄ ένα απειροελάχιστο του μόριο;

Κι η αιωνιότητα υπάρχει αλήθεια;

Είναι μονάχα κάποτε παρούσα;

Ή μήπως είναι πάντοτε παρούσα η αιωνιότητα;

Η ποίηση, τα αισθήματα, η έξαρση της νόησης

Η αίσθηση ότι ο χρόνος σταματά

Ότι η στιγμή αιωρείται και σε περιμένει

Να παίξετε μαζί στην παιδικά αιώρα της

Όλα αυτά είναι αλήθεια ή ψέματα;

Είναι η δική σου αλήθεια, είναι το ψέμα των άλλων

Ή το αντίθετο;

Η μια κοινή αλήθεια που διστάζουμε

Να την δεχτούμε;

Αν είν΄ όμως πραγματικά δικιά σου αυτή η αίσθηση

Τότε μην αμφιβάλλεις

Αλήθεια ή ψέματα αυτό που είναι είναι.

Κι αν από άγνοια, απελπισία ή αδιέξοδο

Αναγκαστείς να στέψεις την αλήθεια σου

Με το αγκάθινο στεφάνι κάποιου σφάλματος

Μη λυπηθείς

Μη μετανιώσεις για τον κόπο και το χρήμα.

Πάνω απ΄ την οροφή του ερμητικού κελιού σου ανοίγεται

Απύθμενος με μια απίστευτη φρικίαση ουρανός

Ο σύμπας ο πυκνός ο χρόνος που ψυχανεμίζεται

Ότι δεν είναι μόνο παραμύθι.

.

(χιμ)