 |
https://ekdoseis.vakxikon.gr/shop/ekdoseis/ellhnikh-poiish/i-gynaika-me-th-leopardali/
Τα ποιήματα της συλλογής μεταφέρουν τον αναγνώστη σε κοντινούς και μακρινούς τόπους, θάλασσες και βουνά, μικρές και μεγάλες ιστορίες και περιστατικά, μύθους και όνειρα, αναμνήσεις και λογοτεχνικά διαβάσματα, χωρίς να λείπουν και αναφορές σε πρόσφατες κοινές εμπειρίες όπως ο εγκλεισμός της πανδημίας και ο απόηχος του πολέμου.
Όπως και στην προηγούμενη συλλογή του «Το προσωπείο του χρόνου» ο ποιητής διανοείται πάνω στο νόημα και τον αντίκτυπο του περάσματος του χρόνου και καταθέτει την πίστη του στον άνθρωπο και στη δυνατότητά του να αντιμετωπίζει τις αντιξοότητες και να αναζητεί διέξοδο με τη γνώση χωρίς ύβρη αλλά και με τη διαρκή ανανέωση της ζωής και την αναζήτηση της αλήθειας.
Τό νά συλλάβεις ὅμως τήν ἑνότητα τοῦ χρόνου
πέρ᾽ ἀπ᾽ αὐτό τό πήγαιν᾽ ἔλα γύρω ἀπό ἡμερομηνίες
νά δεῖς τήν ἀληθῶς μεγάλη ἑβδομάδα
τήν ἕβδομη ἡμέρα τήν τελεία
νά ἑορτάσεις τά ἐπινίκια
αὐτοῦ τοῦ ἀτελείωτου ἀγώνα Ἔρως - Ἔρις
ἄλλοτε θεατής ἄλλοτε μέσα στήν ἀρένα
τό νά συλλάβεις τό ὄντως ὂν πίσω ἀπ' τό παραπέτασμα
πῶς θά τό κατορθώσεις; Ἐξάλλου ἴσως
νά μήν ὑπάρχει ἄλλη οὐσία πέρ’ ἀπ’ τά φαινόμενα
κι ἡ μόνη μέθοδος πρός τό ὂν εἶναι ἴσως
νά χωριστεῖ ὁ χρόνος σέ θαλάμους
κι ἐκεῖ ὅπως στά καταστήματα ὅταν ἔρχεται ἡ ἐπέτειος
νά ἀγοράζεις νά πουλᾶς
νά παίρνεις καί νά δίνεις δῶρα
δῶρα ἀθῶα δῶρα ἄχρηστα
δῶρα εὐχάριστα καί δηλητηριασμένα
σημάδια τῆς ἀρχῆς ἢ τοῦ τέλους
ἐπινοήσεις πού κάνουν συναρπαστική τή διαδρομή
ἀνάμεσα σέ δυό μηδενικά σημεῖα.
.
Ὁ Βασίλης Μαραγκός γεννήθηκε στήν Αθήνα ὅπου σπούδασε νομικά καί πολιτικές ἐπιστῆμες.
Ἔχει ἀσχοληθεῖ μέ ζητήματα εὐρωπαϊκῆς πολιτικῆς καί διεθνοῦς συνεργασίας καί μεταξύ ἄλλων ἔχει δημοσιεύσει μελέτες μέ θεματική σχετική μέ τό διαφωτισμό, τή νεωτερικότητα καί τίς ἐθνικές ταυτότητες στόν βαλκανικό χῶρο.
Τό πιό πρόσφατο βιβλίο του ἦταν ἡ μονογραφία: Μόνον ἐπί τούτῳ καυχῶμαι: ὅτι τήν πατρίδα ἠγάπησα. Ρομαντική φιλοπατρία καί μεταμορφώσεις τῆς πατρίδας στόν Γκριγκόρ Παρλίτσεφ (1830-1893) (ἐκδόσεις Ἡρόδοτος, 2018).
Ἔχει δημοσιεύσει σέ μετάφραση ἀπό τά πολωνικά μιά ἀνθολογία ποιημάτων τοῦ Ἄνταμ Ζαγκαγιέφσκι (Μαθήματα Πιάνου, ἐκδόσεις των Δεκάτων, 2014).
Ποιήματά του ἔχουν μεταφραστεῖ στά βουλγαρικά. Ἡ γυναίκα μέ τή λεοπάρδαλη εἶναι τό δεύτερο ποιητικό βιβλίο του.
***
ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΚΡΑΝΙΑ
Του Γιώργου
.
Κρυστάλλινος κυλώντας κελαρύζεις ω ήχε
βαπτίζεις γη και πέτρες μες στην κοίτη
νερό ζωής
μέταλλο διάφανο λαμπρό
μες στις φωτοσκιάσεις των πλατάνων.
.
Το μονοπάτι απάτητο από χρόνια με δυσκολία ξεχωρίζει
τ’ αμπέλια θράσεψαν τα πουρνάρια μου φράζουν το δρόμο
βασίλειο της οχιάς και της γουστέρας.
.
Ήταν μια μέρα δαψιλή όπως σήμερα· γαλήνη.
Η μνήμη της παλάμης του πατέρα μου
―όλο ρόζους―
ευτυχισμένη στη σκιά του η μητέρα
Κ’ εγώ το νήπιο ανάμεσά τους
μες στο θάμβος
μαθητευόμενος του όντος.
.
Βαδίζαμε με στέρεο βήμα
και πίσω ο όνος
με δυο καλάθια σύκα και σταφύλια
(αλήθεια τί μορφές πασχίζω να αρπάξω
από τη σκοτεινή αγκαλιά του χρόνου·
το παρελθόν είναι μια φωτοσκίαση, δεν υπάρχει)
.
Το πρώτο πράγμα είναι το νερό
μαλαματένιος πέφτει ο ήλιος του πρωινού
οι πέτρες λάμπουν κάτασπρες στην κοίτη
σαν ίαμβοι που παρεισφρέουν σε ελεγείο
η δίψα σβήνει στο σπαρτάρισμα της ζωής
ο αέρας του βουνού είναι ελαφρύς
.
Και το αγόρι που πηδάει βράχο-βράχο πίσω από τα χνάρια μου
(είναι αυτός το νήπιο τώρα)
γίνετ’ ένα με το φως.
***
Σχόλιο Διαχειριστή Χ. Μαραγκού.
Η ΚΡΑΝΙΑ είναι μια περιοχή στο χωριό μας Σέρβου, περί τα 5-6 χιλιόμετρα δυτικά από το εξωκλήσι του Αγίου Ανδρέα. Εκεί στην πλαγιά υπήρχαν πολλά Μαραγκαίικα χωράφια και βοσκοτόπια. Στη ρεματιά αυτών των χωραφιών υπήρχαν άφθονα νερά (κεφαλόβρυσο το λέγαμε) και πολλά πλατάνια, που διαμόρφωναν ένα μαγευτικό ειδυλλιακό περιβάλλον.
Το παραπάνω ποίημα, αφιερωμένο στο Γιώργο (πατέρα και γιό του ποιητή) αναφέρεται σε αναμνήσεις από την περιοχή, που ο Βασίλης είχε επισκεφθεί δύο φορές, μία με τους γονείς του όταν ο ίδιος ήταν νήπιο και μία επόμενη με το γιο του, όταν αυτό ήταν νήπιο.
.
(ΧΙΜ)