Χιόνια μαλλιά κάρβουνα μάτια,
πέτσινη σάκα -ένα ξεφτίδι-
στα καλντερίμια, στα σοκάκια...
κι όλο να λέει: "...η ζωή ταξίδι".
"...Ένα ταξίδι κι ένας δρόμος..."
Ο κυρ Μηνάς ο ταχυδρόμος.
.
Η σάκα του καημοί κι ελπίδες.
Στο μαχαλά μας θα περάσεις;
...η Μανταλλένα...Έγνοια, ρυτίδες...
Πέρα στον Καναδά ο Θανάσης.
...Θάλασσες μάτια η Μανταλλένα
και μέσα τα όνειρα πνιγμένα...
Έ γεια σου, τι χαμπάρια Φρόσω;
Τάξε μου και σου φέρνω γράμμα...
Το τάμα πρώτα! ...Θα στο δώσω,
μην αρχινάς -να ζεις- το κλάμα...
...Αχ ξενιτιά πικρογελούσα,
στη ράχη ας μη σε κουβαλούσα...
.
Περνάει σκυφτά από το χαγιάτι
...είν΄ τα ψωμιά του μετρημένα
του έρμου του γέρο Σταμάτη.
Τρεις γιους του δέσανε τα ξένα...
...Έρμη ζωή με τις στροφές σου,
αίμα και ζάχαρη οι πληγές σου...
.
Γεια και χαρά σου κύρ Αστέρω,
δε βγαίνει με το κλάμα πέρα.
Αύριο θα ιδείς. Γραφή θα φέρω.
Στο τάζω! Τ΄είναι δα μια ημέρα;
...Βόηθα παρθένα Παναγιά μου,
μια πέτρα βάλε στην καρδιά μου...
.
Κάθε βραδιά στα δάχτυλά του
μετράει: Χαρές, ρυτίδες, δάκρυα...
Φτωχή θεέ μου η μοιρασιά του...
Που νάχει αρχή ο πόνος κι άκρη;
...Κι άντε τραγούδι... "πίκρα ο κόσμος".
Ο κυρ Μηνάς ο ταχυδρόμος.