Άνοιξη…
Που κουράστηκες κι απόμεινες;
Και τα παιδιά προσμένουν;…Πώς θα τους το πω,
πως για να ρθείς ξεκίνησες,
και πάγωσες στο δρόμο;
Στης πολιτείας την ψύχρα,
πώς να του το πω πως πέθανες;
Και μάταια περιμένουν,
την ομορφιά σου να χαρούν που μάθανε τραγούδι;
.
Άνοιξη…
Πώς να τους το πώ
που είναι παιδιά κρινάκια…
με προσευχή τα πέταλα,
στην μαργαρίτα του ήλιου;
Κι αν φοβηθούνε τα παιδιά,
της προδοσίας το σκιάχτρο;
της προδοσίας το σκιάχτρο;
Κι αν φοβηθούνε τα παιδιά καλή μου,
θα πετρώσεις!
Κι ύστερα πιά ποιος θα μπορεί
στην εκκλησιά να ψάλει…
Στον επιτάφιο του Χριστού
και στην Ανάστασή του;
ΙΣΒ