Οι λίγοι, οι τυχεροί Σερβαίοι που παραβρεθήκαμε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το βράδυ της 04 Μαρτίου 2013 και είχαμε τη τύχη να ταξιδέψουμε μουσικά, μαζί με τους συντελεστές της εξαίσια συναυλίας  που δόθηκε από την ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ, υπό τη διεύθυνση του δικού μας μαέστρου Αναστασίου Στρίκου.

Η συναυλία άρχισε λίγο μετά τις 8 μμ. στην τεράστια και  κατάμεστη αίθουσα (χωρητικότητας 1750 ατόμων!!) του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, "Αλεξάντρος Τριάντη".

Οι μουσικοί εισήλθαν στην σκηνή με τα όργανά τους αθόρυβα και συγχρονισμένα, πήραν τις θέσεις τους και ο αρχιμουσικός έδωσε τον τόνο.  Κατόπιν εισήλθε ο μαέστρος, ανέβηκε ήρεμος στο pοdium (βάθρο) και κάτω από την μπακέτα του άρχισε να κατακλύζεται ο χώρος από τις μελωδίες του Rossini. Το κοινό, πάντα σε τέτοιες συναυλίες, στην αρχή είναι διστακτικό, αλλά αυτή τη φορά αντιλήφθηκε γρήγορα την ποιότητα των συγχρονισμένων ήχων και ανταπέδωσε, με θερμό χειροκρότημα, ζεσταίνοντας τους καλλιτέχνες.

Με τέτοιο κοινό, ο καθένας από τους συντελεστές δίνει τον καλύτερο εαυτό του και αυτό διαδραματίστηκε στη συνέχεια.

Οι τενόροι, οι βαρύτονοι και οι σοπράνο εναλλάσσονταν σιγά-σιγά στη σκηνή, μαγεύοντας μας με τις εξαίσιες άριες των Rossini, Donizetti, Puccini, Verdi, Bizet, Delibes, Gounod, Offenbach, Lehar και Strauss.

O μαέστρος, αγέρωχος, δεσποτικός με τέλειες αρμονικές κινήσεις καθοδηγούσε τη ορχήστρα και τη χορωδία καθώς και τους τραγουδιστές, αλλά και τις δικές μας μουσικές προσδοκίες , απογειώνοντάς μας σε χώρους πρωτόγνωρης ψυχικής ευφροσύνης.

Μέσα στην απόλυτη ησυχία που απαιτούν τέτοιου είδους συναυλίες, που δεν ακούγεται ούτε η αναπνοή μας ,την ύπαρξή μας καθορίζουν οι ήχοι και οι μελωδίες και το ελάχιστο που εκδηλώναμε σε κάθε τέλος των κομματιών ήταν ένα  «μπράβο» και παρατεταμένο  θερμό χειροκρότημα.  Εδώ καταλαβαίνει κανείς,  ότι το αντίδοτο  για τη δυστυχία που προκαλούν κάθε είδους κρίσεις και που έχουν ενσκήψει  τα τελευταία χρόνια στον  τόπο μας, είναι η «ΤΕΧΝΗ»  και μάλιστα η «ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΧΝΗ» με άξιους υπηρέτες της, ανθρώπους σαν τον πολυτάλαντο και προικισμένο κο. Αναστάσιο Στρίκο.

Ότι και να γράψω είναι φτωχό για να περιγράψω τη μαγεία που βιώσαμε το προχθεσινό βράδυ. Σε ένα όμως συγκινητικό σημείο θα σταθώ, όταν σε διπλανό μας κάθισμα αντιληφθήκαμε την παρουσία της μητέρας  του μαέστρου, που διακριτική και αθόρυβη παρακολουθούσε να ξετυλίγεται το μεγαλείο του γιού της.

Στο φουαγιέ, όταν συναντηθήκαμε με την μητέρα του μαέστρου, μετά το πέρας της συναυλίας,  περιμένοντας να τον χαιρετίσουμε και να τον συγχαρούμε, ανταλλάξαμε τα πρώτα σχόλια και νοιώσαμε κι εμείς την ευδαιμονία του γονιού για το «καμάρι» της που φιλοδώρησε όχι τη χώρα αλλά και ολόκληρο τον κόσμο, μιας και ο Αναστάσης   έχει γίνει καιρό τώρα διεθνής.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ  ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.

Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ  ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΦΩΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

Διονύσης Ραφτόπουλος
 

Φωτό: Από τη συλλογή του Διονύση Ραφτόπουλου