Κρατώ στη Mνήμη θύμησες, στη χούφτα λίγο χώμα.
Οδοιπορώ στους δρόμους σου, Ελλάδα μου κι απλώνω
το βλέμμα μου αχόρταγο. Μέσα μου σε κλειδώνω.
Απ΄ άκρη σ΄ άκρη να διαβώ, να φτάσω ως το τέρμα.
Να ιδώ του Ήλιου σου το φως και να χαρώ το γέρμα.
Σ΄ ερημονήσια απάτητα, τα βήματά μας ήχοι.
Να ενωθούν με των πουλιών της θάλασσας την τύχη.
Τοπία γαλάζια, ελληνικά, αγαπημένοι τόποι.
Καράβια καλοτάξιδα, «Σοφία», «Γιωργής», «Μερόπη».
Των ποταμών σου τα νερά, τραγούδια κελαρύζουν.
Ύμνους για σε, Πατρίδα μου, τ΄ αηδόνια ψιθυρίζουν.
Τα ταπεινά αγριολούλουδα, που φύονται στη γη σου,
σκορπίζουν άρωμα απαλό, διαβάτη, στην αφή σου.
Βασιλικός και κατιφές, μυρτούλες και κρινάκια.
Έκδηλη έκφραση γιορτής σε παιδικά χεράκια.
Διαβαίνω κι ονειρεύομαι, θυμάμαι και δακρύζω.
Στο νου μου Φως και Χρώματα απλόχερα αθροίζω.
Εκτάσεις γης της χώρας μου, της Ιστορίας μνημεία.
Της μοίρας της ανθρώπινης διακριτικά σημεία.
Ναοί, τάφοι, κτερίσματα, θέατρα, στύλοι, στάδια.
Χωράφια ακαλλιέργητα και χωριουδάκια άδεια...
Τοπία της Πατρίδας μου κατάφορτα από μνήμες.
Ισορροπώ στου μέτρου τους της πέννας μου τις ρίμες.
.
Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη
Συγγραφέας-Ποιήτρια
Μέλος του "World Academy of Arts and Culture"
.
.(ΙΣτ.Β)
