Με την παγκόσμια ημέρα του παιδιού τα παιδιά μπορούν να εκφράσουν τα παράπονα τους. Εγώ έχω παράπονα.
Ας ξεκινήσουμε από τους μεγάλους. Οι μεγάλοι μας καταπιέζουν να κάνουμε πράγματα, που δεν μπορούμε να τα κάνουμε, γιατί νομίζουν πως είμαστε σαν και αυτούς. Επίσης προσπαθούν με ψεύτικες φράσεις να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είναι σωστό το δικό τους. Μερικές φορές δεν μας αφήνουν καν να λέμε την άποψή μας. Όμως αυτά που μας λένε είναι για το καλό μας.
Τώρα θα αναφερθώ για το δάσκαλό μου. Ο δάσκαλός μου, όπως οι περισσότεροι δάσκαλοι, μας βάζει αρκετά μαθήματα για το σπίτι και δεν μας μένει ελεύθερος χρόνος για να παίξουμε. Μερικές φορές πρέπει να καθόμαστε μέχρι αργά το βράδυ για να τα τελειώσουμε. Γι΄αυτό πολλές φορές, όπως κι΄εγώ μπορεί κάποιο παιδί να αργήσει να έρθει σχολείο και μετά ο δάσκαλος θα ρωτήσει το λόγο. Τότε το παιδί, είτε για να μη νομίσει ο δάσκαλος ότι δυσκολεύεται στα μαθήματά του, είτε για να μην πει ψέματα, δεν απαντάει και ο δάσκαλος του λέει να μην ξαναργήσει! Όμως και ο δάσκαλός μας λέει πράγματα για το καλό μας.
Τώρα για τη ζωή το μόνο παράπονό μου είναι ότι δεν υπάρχουν χώροι για να παίξει ένα παιδί. Στη θέση αυτού του χώρου χτίζονται πολυκατοικίες. Έτσι όταν έχουμε ελεύθερο χρόνο, παίζουμε ηλεκτρονικά παιχνίδια ή βλέπουμε τηλεόραση.
Πιστεύω ότι και τα άλλα παιδιά έχουν αυτά τα παράπονα και ξέρουν ότι αν δεν υπήρχαν, θα ζούσαν καλύτερα.
Ανδρέας Ευθυμιάτος
Σημείωση: Ο Ανδρέας Ευθυμιάτος είναι γιος της Γιωργίας, κόρης του Γ. Δ. Βέργου. Είναι μαθητής της ΣΤ΄τάξης του δημοτικού σχολείου Ζωγράφου.