Άρθρο Χ. Ι. Μαραγκού, μέλους του ΔΣ του Συνδέσμου.
.
Στις 7 Νοεμβρίου 2009 ο Σύνδεσμος μας έκλεισε τα 87 του χρόνια. Tην αντίστοιχη ημερομηνία του 1922 (ημέρα Δευτέρα) δέκα καλοί πατριώτες με ιδιαίτερη αγάπη για το χωριό, υπέγραψαν στον Πειραιά το "ιδρυτικό" του σωματίου με τίτλο "Σύνδεσμος των εν Πειραεί-Αθήναις και απανταχού Σερβαίων η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ", με έδρα τον Πειραιά και σκοπό (όπως αναφέρεται στο κείμενο):
.
1) Την αλληλοβοήθεια των μελών του και
2) Την εκτέλεση επωφελών έργων στην ιδιαιτέρα αυτών πατρίδα.
.
Αν κάνουμε μια σύντομη αναδρομή σε αυτή την περίοδο (ένα flash back, που λέμε σήμερα), θα διαπιστώσουμε πως ο Σύνδεσμος, σε γενικές γραμμές, παρήγαγε αξιόλογο και πολύπλευρο έργο που εκτός των άλλων συνέβαλε, τόσο στη γενική βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στο χωριό και στη διατήρηση των μεταξύ των πατριωτών δεσμών, όσο και στη διαμόρφωση ευνοϊκών συνθηκών, ώστε πολλοί Σερβαίοι να αναπτύξουν στο μέγιστο δυνατό βαθμό τις ικανότητές τους.
Από τα πλέον σημαντικά έργα που έγιναν "εις την ιδιαιτέραν ημών πατρίδα", σε συνεργασία με τις εκάστοτε Τοπικές Αρχές, μπορεί κανείς να αναφέρει:
1) Την κατασκευή αμαξιτού δρόμου, από τον Αγιώργη-Σαρά μέχρι το χωριό.
2) Την κατασκευή του δημοτικού σχολείου.
3) Την κατασκευή του ναού "ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ", που είναι η μητρόπολη του χωριού.
4) Τη συνέχιση του δρόμου για διέλευση αυτοκινήτου, από το χωριό μέχρι το συνοικισμό Αράπηδες και τις επεκτάσεις των δρόμων μέσα στο χωριό.
5) Την κατασκευή Ηρώου
6) Την ύδρευση των σπιτιών του χωριού.
7) Την κατασκευή Πολιτιστικού Κέντρου, που βρίσκεται στο στάδιο αποπεράτωσης.
Άλλα εξ ίσου σημαντικά έργα που έγιναν αποκλειστικά από το Σύνδεσμο είναι:
1) Η έκδοση και επανέκδοση της ατζέντας του Συνδέσμου, με διευθύνσεις και τηλέφωνα πατριωτών.
2) Η έκδοση της εφημερίδας "Αρτοζήνος" το 1976 και η συνεχής ανά δίμηνο περίπου κυκλοφορία της, σε 8 συνήθως σελίδες.
3) Η απόκτηση ιδιόκτητης στέγης του Συνδέσμου στην Αθήνα.
4) Πρόσφατα η δημιουργία της ιστοσελίδας servou.gr, που προβάλλει το χωριό μας σε όλο τον κόσμο και που η επισκεψιμότητα της ξεπέρασε κάθε προσδοκία μας.
Εκτός από τα παραπάνω έργα, ο Σύνδεσμος έχει στο ενεργητικό του και πληθώρα άλλων εκδηλώσεων όπως χοροεσπερίδες, πανηγύρια, απονομή βραβείων στους νέους του χωριού που διακρίθηκαν για τις επιδόσεις τους στα γράμματα, κοπή πίτας, εκδρομές κλπ. Οι εκδηλώσεις αυτές, εκτός από τη χαρά που πρόσφεραν στους πατριώτες, συνέβαλαν στο να μη χαθούν "οι συγγένειες, οι φιλίες, οι γνωριμίες, τα παιδικά βιώματα κλπ, μεταξύ των πατριωτών" αλλά και να γνωριστούν κάπως οι νεότερες γενιές μεταξύ τους.
Στην περίοδο των 87 χρόνων, 20 πατριώτες αναδείχθηκαν στο αξίωμα του προέδρου, με πρώτο τον Γ. Γ. Τρουπή και με σημερινό πρόεδρο τον Θ. Γ. Τρουπή. Πληθώρα πατριωτών συμμετείχαν στα ΔΣ και καθένας, πρόσφερε ότι μπορούσε περισσότερο και καλύτερο για το Σύνδεσμο, στα πλαίσια ασφαλώς των δυνατοτήτων του.
Όλες οι διοικήσεις είναι αξιέπαινες και κανένας δεν έχει δικαίωμα να κατηγορήσει καμία (και κανένα μέλος του ΔΣ) για ότι έκανε (ή και για ότι δεν έκανε), εφόσον όλα έγιναν εθελοντικά και με διάθεση προσφοράς. Και αν ακόμη υποθέσουμε πως κάποιο ΔΣ δεν παρήγαγε αξιόλογο "χειροπιαστό" έργο, το γεγονός και μόνο ότι "κράτησε" το Σύνδεσμο και δεν τον άφησε να διαλυθεί είναι πολύ σημαντικό.
Αντιπαραθέσεις υπήρχαν πάντοτε (ίδιον άλλωστε της φυλής μας), σε διάφορους τόνους και για διάφορα θέματα, είτε μέσα στα ΔΣ και στις Γ/Σ, είτε γενικά μεταξύ των πατριωτών. Αυτό είναι υγιές φαινόμενο, αποδεκτό και απόλυτα δημοκρατικό. Όμως οι αποφάσεις των οργάνων του Συνδέσμου, που λαμβάνονται με δημοκρατικές διαδικασίες, πρέπει να γίνονται σεβαστές από όλους, άσχετα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος με μια απόφαση.
Είναι αυτονόητο πως τα δικαιώματα κάθε Σερβαίου φτάνουν μέχρι εκεί, που αρχίζουν τα δικαιώματα του άλλου Σερβαίου. Κανείς δεν είναι "υπεράνω όλων". Αν δεν υπάρχει αυτός ο σεβασμός οι πατριώτες διαρκώς θα απογοητεύονται και θα αποστασιοποιούνται από τα συλλογικά μας και ο Σύνδεσμος σταδιακά θα οδηγηθεί σε απραξία ή ακόμη και σε διάλυση, πράγμα που πιστεύουμε πως κανείς δεν επιθυμεί.
Είναι γνωστό πως με το "ζόρι" και τις παρακλήσεις συμμετέχουν οι πατριώτες στις αρχαιρεσίες του Συνδέσμου. Μακάρι να διαμορφωθούν έτσι οι συνθήκες στο μέλλον ώστε να υπάρξει πραγματικό ενδιαφέρον για συμμετοχή στη διοίκηση του σωματείου, κυρίως από όσους δεν είχαν μέχρι σήμερα αυτή την ευκαιρία.
Όλοι οι Σερβαίοι δεν έχουν αυτό το χρέος της προσφοράς;
Από την άλλη πλευρά τα μέλη των ΔΣ πρέπει σταδιακά να εναλλάσσονται, ώστε να δοθεί η ευκαιρία σε όσο το δυνατόν περισσότερους πατριώτες -κυρίως νεότερους- να βρεθούν σε μια τέτοια τιμητική θέση και να ευτυχίσουν να προσφέρουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους, για το καλό όλων των συμπατριωτών τους.
Κανείς μας τέλος ας μην ξεχνάει πως η ιστορία του χωριού θα κρίνει αμερόληπτα όλους τους πατριώτες και θα αποδώσει στον καθένα ότι του ανήκει. Και αν υποθέσουμε πως κάποιος αδικήθηκε σε κάποια φάση για το έργο που πρόσφερε, είναι βέβαιο πως η ιστορία θα τον δικαιώσει.
.
Χρόνια πολλά και καλά στον πατριωτικό μας Σύνδεσμο.