Τη φετινή χρονιά η εφημερίδα του Συνδέσμου μας «Αρτοζήνος» κλείνει 40 χρόνια κυκλοφορίας. Σίγουρα δεν είναι λίγα και ασφαλώς όλο αυτό το έργο είναι δημιούργημα όλων των απανταχού Σερβαίων. Θα επιχειρήσω μια σύντομη αναφορά στα χρόνια που πέρασαν, για να δούμε τι φτειάξαμε, που βρισκόμαστε σήμερα και ενδεχομένως να γίνει και κάποια σκιαγράφηση για το μέλλον του πατριωτικού  μας Συνδέσμου.

Όπως είναι γνωστό, το πρώτο φύλλο του «Α» κυκλοφόρησε το δεκαπενταύγουστο του 1976, από την τότε διοίκηση του Συνδέσμου με πρόεδρο το γιατρό Στάθη Δάρα. Στο κύριο άρθρο του πρώτου εκείνου φύλλου και με τίτλο «ΣΚΕΨΕΙΣ-ΑΠΟΨΕΙΣ» αναπτύσσονταν οι απόψεις του ΔΣ για τους σκοπούς της εφημερίδας. Κατά ευτυχή συγκυρία μέλη της τότε συντακτικής επιτροπής (μετείχα και εγώ) είμαστε και σήμερα μέλη της αντίστοιχης επιτροπής, πράγμα που διευκολύνει την συγγραφή αυτού του άρθρου.

Σε εκείνο το άρθρο γινόταν επισήμανση στους σκοπούς της εφημερίδας και μεταξύ των άλλων αναφέρονταν και τα εξής:

*Να υπάρχει επικοινωνία μεταξύ των πατριωτών και να διευρυνθεί η μεταξύ τους επικοινωνία και σύσφιξη των σχέσεων ...

*Να ενημερώνεται σωστά και υπεύθυνα κάθε πατριώτης για τα νέα του χωριού, τα προβλήματα της κοινότητας και του Συλλόγου και να βοηθά στην επίλυσή τους...

*Να γίνει γνωστός και να προβληθεί ο λαογραφικός και παραδοσιακός πλούτος του χωριού και να καταγραφεί η ιστορία του τόπου που γεννηθήκαμε...

Αν αναλύσουμε χωριστά καθένα από αυτούς τους σκοπούς, έχω την εντύπωση πως λίγο-πολύ επιτεύχθηκαν όλοι. Τα διακόσια φύλλα «Α» που κυκλοφόρησαν στην περίοδο των 40 χρόνων, από τη μία πλευρά έφεραν πολλά νέα (καλά και  δυσάρεστα) στους πατριώτες, και από την άλλη κράτησαν πολλές μνήμες ζωντανές και έκαναν γνωστές τις παραδόσεις και τη λαογραφία του τόπου μας. Κύριοι δημιουργοί σε αυτά, εκτός των μελών του ΔΣ, ήταν οι αείμνηστοι πατριώτες λογοτέχνες Μαρία Παναγοπούλου και Θοδωρής Κ. Τρουπής. Πλέον αυτών, έγινε γνωστή η μακραίωνη ιστορία του χωριού μας και η πιθανή προέλευση του ονόματος «Σέρβου», πράγματα που ενδιαφέρουν όλους τους απανταχού της γης πατριώτες και όχι μόνο.

Εκτός από αυτά, είναι κοινή πεποίθηση πως η εφημερίδα υπήρξε ο βασικός μοχλός τόσο στην οργάνωση και προβολή διαφόρων εκδηλώσεων στο χωριό και στην Αθήνα, όσο και στη δημιουργία αξιόλογων έργων υποδομής, κυρίως στο χωριό. Καθοριστικός ήταν ο ρόλος της στην οργάνωση  χοροεσπερίδας στην Αθήνα  και  πανηγυριού το δεκαπενταύγουστο στο χωριό, που αποτελούν παράδοση και συγκεντρώνουν   πολλούς πατριώτες.

Ιδιαίτερα  σε ότι αφορά σε τεχνικά έργα υποδομής στο χωριό,  δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως έγιναν πολλά και αξιόλογα, σε όλη την περίοδο λειτουργίας του Συνδέσμου, σε συνεργασία πάντα με τις Τοπικές Αρχές, που αναβάθμισαν την ποιότητα ζωής των πατριωτών στο χωριό και σε κάποιο βαθμό προσέλκυσαν και τους νεότερους στον τόπο καταγωγής των γονιών τους και γενικά των προγόνων τους.

Σε αυτό τον τομέα των έργων το πλέον σημαντικό ασφαλώς είναι η επέκταση του δρόμου προς το συνοικισμό Αράπηδες (ως συνέχεια του δρόμου Σαρά-Σέρβου), που έλυσε προβλήματα επιβίωσης αυτών των πατριωτών και έδωσε διέξοδο προς τα κάτω χωριά.

Εξ ίσου σημαντικά έργα ήταν η ασφαλτόστρωση του δρόμου Σαρά-Σέρβου και οι δρόμοι που έγιναν τόσο στο επάνω όσο και στο κάτω χωριό, που έδωσαν τη δυνατότητα στους πατριώτες να μπορούν να πηγαίνουν με τα αυτοκίνητά τους όσο ποιο κοντά γίνεται στα σπίτια τους. Ακόμη ο δρόμος προς τον Αγιαντριά και τον Αγιολιά έδωσαν και άλλες διεξόδους στους πατριώτες και τη δυνατότητα να δουν από κοντά τα μέρη όπου εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά οι πρώτοι πρόγονοί μας, πολλούς αιώνες πριν (πιθανότατα πριν από το χίλια π.Χ).

Αν κάποτε γίνει και ο δρόμος από το Καμένο Αλώνι μέχρι τα Στρικαίικα,  θα έχει ολοκληρωθεί και σημαντικά διευκολυνθεί η κίνηση των αυτοκινήτων μέσα στο χωριό. Οι άμεσα ενδιαφερόμενοι δεν έχουν παρά να συγκροτήσουν μια επιτροπή και με την στήριξη των Τοπικών Αρχών και του Συνδέσμου να κάνουν και αυτό το έργο, όπως ακριβώς έγιναν και τα προηγούμενα. Οι καιροί μπορεί να είναι δύσκολοι, όχι όμως δυσκολότεροι από τη δεκαετία του 1950 που οι Σερβαίοι με τον κασμά και το φτυάρι στην πλάτη έφτιαξαν το δρόμο Σαρά-Σέρβου. Τρόποι υπάρχουν, απόφαση χρειάζεται και πάνω απ΄όλα κατανόηση και βοήθεια, με όποιο τρόπο καθένας μπορεί.

Η ολοκλήρωση σχεδόν των εργασιών στο Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που ήταν ένας από τους βασικούς σκοπούς ιδρύσεως του Συνδέσμου το 1922, είναι σημαντικό επίτευγμα, μαζί με την συντήρηση και των άλλων ναών του χωριού.

Η κατασκευή του Πολιτιστικού Κέντρου του χωριού, με τη συνεργασία Συνδέσμου και Δήμου είναι αναμφισβήτητα έργο ξεχωριστής αξίας και δημιούργημα πνοής για το μέλλον του χωριού. Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους τους πατριώτες που βοήθησαν (καθένας με τον τρόπο του) να γίνει αυτό το έργο με τις αίθουσες πολλαπλών χρήσεων και τη θαυμάσια πλατεία. Αξίζει να αναφερθεί πως οι πατριώτες πρόσφεραν κοντά στις εκατό χιλιάδες ευρώ για την κατασκευή   αυτού του έργου.

.

Στο προγραμματισμό του νέου ΔΣ του Συνδέσμου είναι να γίνει μα πέτρινη βρύση στην πλατεία (έχει προσφερθεί μία πατριώτισσα να διαθέσει το κόστος) να ολοκληρωθεί η πέτρινη επένδυση στην κάτω πλευρά του κτιρίου και να διαμορφωθεί η κάτω αίθουσα σε μουσείο, με ότι παλιό έχουν οι πατριώτες από τους δικούς τους ανθρώπους (ο πατριώτης Γ. Κατσιάπης που έχει μία αξιόλογη συλλογή πολλών παλιών αντικειμένων μας ενημέρωσε πως την προσφέρει στο Σύνδεσμο). 

. 

Θα ήταν παράληψη αν δεν αναφέραμε τον καθοριστικό ρόλο της εφημερίδας τόσο στην απόκτηση ιδιόκτητου γραφείου του Συνδέσμου στην Αθήνα,  όσο και στην δημιουργία της ιστοσελίδας servou.gr, επί προεδρίας του αείμνηστου προέδρου γιατρού Ηλία Χειμώνα.

Σήμερα η κατάσταση που βρίσκεται ο Σύνδεσμος δεν είναι ευχάριστη, αφού στη Συνέλευση του περασμένου Αυγούστου δεν βρέθηκαν πατριώτες να θέσουν υποψηφιότητα για να γίνουν αρχαιρεσίες και να αναδειχθεί νέο ΔΣ, όπως προβλέπεται από το καταστατικό. Για να μην διαλυθεί ο Σύνδεσμος, η Γ/Σ αναγκάστηκε να αναθέσει προσωρινά (μέχρι τον επόμενο Αύγουστο που θα γίνει ξανά Γ/Σ στο χωριό) την διοίκηση σε κάποιους πατριώτες (κυρίως παλιά μέλη του ΔΣ) που βρέθηκαν μετά από πολλές και επίμονες προσπάθειες και ουσιαστικά παρά τη θέλησή τους.  

Το σημερινό ΔΣ κάνει ότι μπορεί καλύτερο, στο μέτρο των δυνατοτήτων του. Εξέδωσε 2 ακόμη φύλλα Αρτοζήνου και ελπίζει πως θα μπορέσει να εκδώσει και τα άλλα δύο που απομένουν μέχρι τον Αύγουστο. Διοργάνωσε τόσο την εκδήλωση κοπής πίτας και βράβευσης των νέων, όσο και τον χορό του Συνδέσμου, που σημείωσαν και τα δύο επιτυχία. Αυτό είναι ένα καλό σημάδι και δείχνει πως οι πατριώτες θέλουν να συνεχιστεί η λειτουργία του Συνδέσμου.   Επίσης καλό σημάδι είναι και η διαπίστωση πως πολλοί πατριώτες προσφέρουν οικονομική στήριξη στο Σύνδεσμο, στο βαθμό βέβαια που ο καθένας μπορεί.

.

Όμως όλα αυτά δεν αρκούν, πρέπει οπωσδήποτε να βρεθούν πατριώτες (παλιοί και νέοι) που να θέλουν να αναλάβουν την διοίκηση την  του Συνδέσμου, μετά από αρχαιρεσίες, έτσι ώστε να μην υπάρχει και η δυνατότητα αρνητικής κριτικής και εξ αυτού του λόγου. Προφανώς αυτό θα γίνει τον Αύγουστο στο χωριό, αφού τα σημερινά διορισμένα μέλη είναι αυτονόητο πως θα καταθέσουν την εντολή που έχουν λάβει.

Τελειώνοντας αυτό το άρθρο θέλω να υπογραμμίσω δύο πράγματα:

Α) Η προσφορά της εφημερίδας του Συνδέσμου «Αρτοζήνος» επί 40 χρόνια, είναι σημαντική και ανάλογη με την προσφορά του βουνού «Αρτοζήνος», που επί αιώνες πρόσφερε στους πατριώτες «τα προς το ζειν».

Και το μεν βουνό εγκαταλείφθηκε λόγω της εξέλιξης των πραγμάτων, η εφημερίδα όμως μπορεί να συνεχιστεί, μαζί με την συνέχιση λειτουργίας του Συνδέσμου.

Β) Το έργο του Συνδέσμου μας επί 94 χρόνια είναι αξιόλογο και όλοι οι Σερβαίοι πρέπει να αισθάνονται υπερήφανοι γι αυτό, στο βαθμό που ο καθένας είχε την δυνατότητα και συνέβαλλε στην παραγωγή του.

Είναι κρίμα ο ιστορικός αυτός Σύνδεσμος να οδηγηθεί σε διάλυση!

Χ. Ι. Μαραγκός