ΑΠΟ ΤΟΝ Γ. ΤΡΟΥΠΗ, ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΙΑΤΡΙΚΗΣ Ε.Κ.Π.Α.
Αγαπημένε, αδερφικέ μου φίλε, Νίκο.
Δεν πίστευα ποτέ μου ότι θα έλαχε σε μένα o κλήρος για να σε κατευοδώσω στο τελευταίο σου ταξίδι.
Αλλά με τι καρδιά! Με τι ψυχή!
Τα λόγια είναι φτωχά και δεν τα βρίσκω. Βρίσκω, όμως, τη δύναμη, με απέραντη θλίψη και συντετριμμένη καρδιά να σου πω δυο λόγια για τον παντοτινό αποχαιρετισμό.
Το άγγελμα του χαμού σου έπεσε σαν κεραυνός, σαν αστραπή σε όλους μας. Έγειρες κι έπεσες. Δεν θα μπω σε φιλολογικές και θεολογικές σκέψεις και απόψεις. Με απλά λόγια, ήσουν ένας άνθρωπος ήσυχος, πράος, γαλήνιος, φιλότιμος, άκακος, αλτρουιστής και ακούραστος εργάτης της ζωής.
Πάντοτε, πάντα με γέλιο, με την καλή κουβέντα και με την καλή συμβουλή, ο λόγος σου είχε αλήθεια, κύρος και ουσία. Σε διέκρινε πάντοτε η κοινωνικότητα, η συνεργασιμότητα, η αλληλοβοήθεια, η εντιμότητα, η αγάπη προς τον πλησίον σου και η ακεραιότητα του χαραχτήρα σου.
Φίλε μου Νίκο, αποτελούσες πρότυπο και παράδειγμα προς μίμηση. Υπήρξες ακούραστος εργάτης στη δουλειά σου και έχαιρες την εκτίμηση όλων των συναδέλφων σου στην τράπεζα, όλων των ανθρώπων στο Πόρτο Χέλι, αλλά, κυρίως, έχαιρες της εκτίμησης των συμπατριωτών μας στο χωριό μας, του Σέρβου. Υπήρξες πρότυπο ανθρώπου, πρότυπο οικογενειάρχου. Δημιούργησες μια οικογένεια άριστη, με κοινωνικές και έντονα χριστιανικές αρχές και ήσουν το αστέρι της οικογενείας σου. Το αστέρι τώρα είναι η γυναίκα σου η Ντίνα για τα παιδιά σου, γιατί της έδωσες τις αξίες και τις αρετές σου. Ξεκίνησες φτωχός τα πέτρινα εκείνα χρόνια και έφτασες ψηλά, πολύ ψηλά, στα ανώτερα κλιμάκια της τράπεζας και εξυπηρετούσες με απλόχερη ανθρωπιά και ανιδιοτέλεια όλους τους συνανθρώπους μας. Οι συμβουλές σου είχαν νόημα, αλήθεια, ουσία και κύρος. Θα μας λείψει η ευγένειά σου, το ήθος, ο διάλογος. Αλλά, Νίκο μου, κυρίως θα μας λείψει το γέλιο σου. Ήσουν ερωτευμένος με το χωριό και η αγάπη σou γι’αυτό ήταν ανείπωτη, γι'αυτό και το επισκεπτόσουν τακτικότατα.
Φίλτατε Νίκο, οι καμπάνες στο χωριό ηχούν πένθιμα. Για ποιόν! Για το Νίκο του Στέλιου! Απίστευτο! Δεν μπορούμε ακόμα να Τον πιστέψουμε!
Η απουσία σου έγινε αισθητή σε όλους μας. Άφησες ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Του Σέρβου ορφάνεψε στην κυριολεξία. Μας έφυγε ένας εξαίρετος χρήσιμος πολύτιμος και καταξιωμένος άνθρωπος.
Όλοι μας ξέρουμε ότι ο θάνατος είναι η φυσική πορεία του ανθρώπου προς τον Πάνσοφο Δημιουργό. Όταν, όμως, ο άνθρωπος κάνει τον κύκλο της ζωής του. Αλλά, εσύ Νίκο δεν τον έκανες κι αυτό μας σόκαρε, μας συνέτριψε και μας συντάραξε όλους.
Τι να πρωτοθυμηθώ, τα παιδικά μας χρόνια, τα γυμνασιακά μας χρόνια στα Λαγκάδια, τις παρέες μας στο χωριό. Προσωπικά, θα μου μείνει αξέχαστο το χιούμορ σου και οι ατελείωτες συζητήσεις μας στο γραφείο μου για πολλά θέματα, κυρίως για τα παιδιά. Δεν θα ξαναδείς πια τον ΑγιοΛιά σου. Δεν θα ψάλλεις πια τα τραγούδια του Θεού. Δεν θα ακούσεις την καμπάνα του και το πανηγύρι του.
Στις συναντήσεις μας σου έλεγα πάντοτε, διώξε το άγχος και το στρες γιατί σκοτώνει. Γέλαγες αλλά μέσα έκρυβες το άγχος σου και δεν εξωτερiκεuες κι αυτό ήταν μοιραίο για σένα.
Εγκάρδιε φίλε, Νίκο. Δεν θα σε δούμε πια. Σήμερα είμαστε όλοι δίπλα σου, όλο το χωριό. Η συντετριμμένη γυναίκα σου, Ντίνα. Τα συντριμμένα παιδιά σου, τα λυπημένα, αγαπημένα αδέρφια σου, ο Ντίνος, η Λέλα, ο Μιχάλης, η Μαρία. Η θλιμμένη Ευσταθία με το Μήτσο, ο αγαπημένος σου Προκόπης, όλοι οι φίλοι σου, γνωστοί και άγνωστοι για να σου πούμε το τελευταίο αντίο.
Αγαπημένε μου Νίκο, σε αποχαιρετώ για πάντα με την υπόσχεση ότι θα υλοποιήσω την τελευταία σου επιθυμία που μου είπες προ ημερών στο χωριό.
Εγώ, προσωπικά, θα θυμάμαι το φίλο μου τον Νίκο το Σχίζα, τον ΑΝΘΡΩΠΟ με κεφαλαία. Είθε ο Πάνσοφος Δημιουργός να δίνει παρηγοριά και δύναμη στη γυναίκα σου, στα παιδιά σου και στ' αδέρφια σου.
Δώσε χαιρετισμούς στο φίλο μας, το Γιόκο του εικοσιμία.
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ