Αθανάσιος Κ. Γκούτης
Παράλληλα με τα εξελισσόμενα Δασικά έργα, όπως ταύτα περιέγραψα σε πρόσφατα άρθρα μου στην ιστοσελίδα, για την ιστορουμένη περίοδο στα όρια του χωριού μας, καθώς και τις άλλες τελούμενες δραστηριότητες πχ. εξηλεκτρισμός του χωριού, στον Διοικητικό τομέα, που ρύθμιζε τις σχέσεις των αγροτών καλλιεργητών μεταξύ τους και την έννομη επίλυση των διαφορών (απαιτήσεων) τους, από επενεχθείσες αυθαιρεσίες (ζημιές) στις καλλιέργειές τους, από όμορους (συναυλακαραίους) καλλιεργητές, σε σπαρτά χωράφια ή αμπέλια, αλλά και από διακινούμενους (καταλαχάρηδες) κατοίκους, μεταξύ των γειτονικών χωριών, ο Αγροφύλακας ήταν ο πρώτος, κύριος και κατά νόμον υπεύθυνος, να επιληφθεί των γεγονότων, προς επίλυση των διαφορών.
.
Αν οι διάδικοι δεν συμφωνούσαν, με την από τον Αγροφύλακα οριζόμενη χρηματική ποινή (ικανοποίηση) στον ζημιωθέντα, ο Αγροφύλακας οδηγούσε τον ζημιώσαντα, με υποβολή μήνυσης, στο εδώλιο του κατηγορουμένου, συνήθως στο Ειρηνοδικείο Λαγκαδίων, που υπήγετο το χωριό μας ή το Ειρηνοδικείο Δημητσάνης, εάν η διαφορά (απαίτηση), ετελείτο στα όρια ευθύνης του.
Εδώ να σημειώσω ότι, ως μαθητής του Γυμνασίου Λαγκαδίων, όταν είχε δικάσιμο στο Ειρηνοδικείο, πολλές φορές, με «κοπάνα» από το μάθημα, είχα παρακολουθήσει πολλές δίκες Αγροτικών διαφορών, φραστικών επιθέσεων (απειλών) ή ακουσίων ζημιών -των βοσκών- από τα γίδια τους και πολλές υποθέσεις και οι πρωταγωνιστές διάδικοί τους, διατηρούνται ζωντανές στην μνήμη μου, που χρειάζονται τεκμήρια για να αφηγηθούν και αποτυπωθούν στο χαρτί.
Συνήθως την Υπεράσπιση των διαδίκων ανελάμβαναν οι λεγόμενοι «δικολάβοι», οι οποίοι δεν είχαν ως επι το πλείστον άδεια ασκήσεως επαγγέλματος δικηγόρου, αλλά παρείχαν νομικές συμβουλές στους διαδίκους και τους εκπροσωπούσαν στα Ειρηνοδικεία, σαν δημόσιοι λειτουργοί, ας πούμε, της Δικαιοσύνης.
Ένας τέτοιος δικολάβος ήταν και ο καταγόμενος από την Αετοράχη (Ζουλάτικα), ο επιλεγόμενος «Λάγιος», νομίζω Κ. Κωνσταντόπουλος, ο οποίος ανελάμβανε υποθέσεις των Σερβαίων και ένας ακόμα που ενθυμούμαι από το Βαλτεσινίκο, που του είχαν «κολλήσει» το παρώνυμο (παρατσούκλι) «το Γίδι», επειδή συνήθως ανελάμβανε υποθέσεις, που επέφεραν τα γίδια των τσοπάνηδων σε φυτείες σιτηρών, αραποσίτου, κήπων κλπ.
.
Επιστρεπτέον στους Αγροφύλακες.
Οι Αγροφύλακες (Δραγάτες) μέχρι τότε (την εποχή περίπου που άρχισαν τα δασικά έργα στο χωριό) δεν ήταν έμμισθοι Δημόσιοι Υπάλληλοι, αλλά είχαν τα τυχερά τους από την εθελούσια προσφορά των πατριωτών και προσπαθούσαν να επιβιώσουν από τα λεγόμενα «σύλληπτρα», όταν παραφύλαγαν και έπιαναν επ αυτοφώρω, τους υπαιτίους των ζημιών.
Αγροφύλακες στο χωριό μας (από όσα εγώ γνωρίζω) εθήτευσαν τα τελευταία χρόνια οι 3 μακαρίτες (αιωνία τους η μνήμη):
*Βέργος Βασίλειος,
*Μαραγκός Βασίλειος,
*Μπόρας Ιωάννης
και ο εν ζωή
*Μπουρνάς Ευάγγελος.
.
Μετά την από πολλά έτη θητεία του, ως αγροφύλακα, του αείμνηστου Μπόρα Ιωάννη (Μπορόγιαννη), ο οποίος, αν και δίκαιος επί των καθηκόντων του, δεν αξιώθηκε σύνταξης, ο Αγροφύλαξ κατέστη επάγγελμα περιωπής, Δημόσιος υπάλληλος έμμισθος με σύνταξη, εφ άπαξ και άλλες παροχές.
Όταν επέστη η στιγμή αντικατάστασης του Μπορόγιαννη, γιατί το χωριό τότε είχε πλήρη αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή και δραστηριότητα, υπέβαλαν υποψηφιότητα στη Διοίκηση Αγροφυλακής, για την κάλυψη της θέσης του Αγροφύλακα, αν θυμάμαι καλώς, αρκετοί πατριώτες, ενδεικτικά αναφέρω τους:
*Βέργο Φώτιο του Μαρίνου,
*Σχίζα Ντίνο του Στέλιου,
*Λιατσόπουλο Παρασκευά του Ιωάννη,
*Μπουρνά Ευάγγελο του Κων/νου και κάποιοι άλλοι, που δεν μπορώ να θυμηθώ.
.
Τελικώς, για 35 χρόνια και πλέον, ο Βαγγέλης Μπουρνάς, καθημερινώς, οδοιπορών, διεφύλαξε τους αγρούς, τα αμπέλια, τους κήπους, Αραπαίων και Σερβαίων, σε οποιαδήποτε τοποθεσία υπήρχαν.
Εδώ, για την ιστορία να αναφέρω, ότι στο γειτονικό μας Λυκούρεση, ήταν Αγροφύλακας ο εκ Σέρβου καταγόμενος αείμνηστος Μιχάλης Τρουπής, σύζ. της Μαρίας Χρ. Μπόρα, από το χωριό, ο οποίος ,όπως έλεγε, ήταν όνειρό του να φορέσει στο κεφάλι του το πηλίκιο του Αγροφύλακα. Το κατάφερε και καμάρωνε γι αυτό.
Αιωνία του η μνήμη!
Ήταν αγαθός άνθρωπος, που έφυγε πρόωρα από την ζωή.
.
(ΧΙΜ)