Γεώργιος-Φαίδων Ι. Δημόπουλος.
Τρελά πουλιά πού φεύγουν
γι’ ατρικύμιστο ουρανό
κι άγριος βοριάς πού μ’ απονιά
τα δέντρα έχει μαράνει
.
μα, πιο πολύ, τριγύρω μου
αναπάντεχο αργοφτάνει
βροχής χινοπωριάτικης
προμήνυμα θολό.
Κι’ απότομα, τ’ αραχνιασμένα
σύγνεφα ξεσπούν
σε μπόρα που παντού σκορπά
τα σκυθρωπά φιλιά της
.
κι’ ακούγεται μονότονο
κι’ αργό το κύλισμα της,
ενώ τα τζάμια βουρκωμένα
τρίζουνε, βογγούν.