Η μέρα εξημέρωσε
μα ήλιος δεν εφάνει.
Η καταχνιά τόσο πυκνή
την κόβεις με δρεπάνι.
Λυσσομανάει ο Βοριάς
σφυρίζει μανιασμένα
αγκομαχούν, στενάζουνε
στο διάβα του τα δέντρα.
Τα φύλλα σαν τρελά πουλιά
φεύγουνε τρομαγμένα
να βρούνε τόπο να κρυφτούν
μα πέφτουν πεθαμένα.
Οι ουρανοί ανοίξανε
πέφτει βροχή, χαλάζι
ποτάμια οι δρόμοι γίνανε
η γη ανατριχιάζει.
Δεν με τρομάζει ο Βοριάς
ούτε και το χαλάζι.
Μα με παγώνει η καταχνιά
που όλα τα σκεπάζει.
"Θρούμπη"
Το 1952 εκδηλώθηκε επιδημία τύφου στο χωριό. Οι υγειονομικές αρχές τότε θεώρησαν σαν αιτία της μόλυνσης τις κορύτες στις βρύσες και στα πλαίσια των έργων εξυγίανσης αντικατέστησαν τις καλαίσθητες πέτρινες πελεκητές κορύτες με ακαλαίσθητους μεταλλικούς σωλήνες. Δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι το νερό θα μπορούσε να είχε μολυνθεί από το πέρασμά του κάτω από αυλές και σπίτια, αφού οι βρύσες ήταν σε σημείο χαμηλότερο από τα σπίτια. Το υδραγωγείο που έφερε καθαρό νερό από την Κοκκινόβρυση έγινε αργότερα, το 1959.
