Θέρος! Τρύγος! Πόλεμος!
Με βάλανε στην μέση…
Από αυτά,
Μόνο ο τρύγος μου αρέσει.
Με το κρασάκι έφτιαξα αγαπημένη σχέση.
Η κοιλιά ολημερίς είναι σχεδόν χορτάτη!
Ποτέ, μάλλον ποτέ, δεν θα πεινάσει.
Όμως, τον πόλεμο τον φοβάμαι
κι αυτό με κάνει να λυπάμαι.
Η κοιλιά μπορεί και να πεινάσει...
και όλα τα υπάρχοντα και τη ζωή μπορεί κανείς να χάσει!
 |
 |
Γιάννης Στ Βέργος(gortynios.isv)
25/09/2022
Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.
