Από το ιστολόγιο της Μαρίνας Διαμαντοπούλου αναδημοσιεύουμε μερικές φωτογραφίες, από το στολισμό του Επιταφίου στο χωριό μας, την Μεγάλη Πέμπτη στις 13-4-2017.
Αφού δεν μπορούμε να είμαστε εκεί, ας μεταφερθούμε νοερά στον τόπο που γεννηθήκαμε μεγαλώσαμε και γιορτάσαμε τις Άγιες αυτές ημέρες.
Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.
