ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ
Τα Άνθη της Πέτρας κατά τη δεκάχρονη και πλέον πορεία τους έχουν καταφέρει να ευαισθητοποιήσουν μεγάλο αριθμό πολιτών για την προστασία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Ξεκινώντας από τη Λαγκαδινή τέχνη της πέτρας που αποτέλεσε την μήτρα της λαϊκής αρχιτεκτονικής στην Πελοπόννησο τους τελευταίους τρεις αιώνες, διερεύνησαν και συνέδεσαν την τέχνη των Λαγκαδινών μαστόρων μ’ εκείνη των μαστόρων της Ηπείρου, της Δυτικής Μακεδονίας κ.α.. Η διάσταση αυτή του έργου των Ανθέων αποτυπώθηκε με διάφορες μορφές όπως η συμμετοχή Μακεδόνων και Ηπειρωτών μαστόρων στα θερινά εργαστήρια της τέχνης της πέτρας, η διοργάνωση εκθέσεων στα Λαγκάδια και στο Ζαγόρι, η ανάδειξη πολλών διαφορετικών «σχολών» μέσα από τα εκπαιδευτικά σεμινάρια στο πλαίσιο των εργαστηρίων, η συμμετοχή σε ανάλογες εκδηλώσεις όπως στην Αμοργό, την Άνδρο και στην Κρήτη.

Έτσι, με αυτές τις πρωτοβουλίες του σωματείου μας ωρίμασαν σταδιακά οι συνθήκες και μας ώθησαν να κάνουμε ένα πολύ μεγαλύτερο βήμα. Μετά την εγγραφή στο σωματείο μας αρκετών νέων μελών από τον Πεντάλοφο (Ζουπάνι) της Δυτικής Μακεδονίας πριν από μερικούς μήνες, τα Άνθη της Πέτρας προχώρησαν στη δημιουργία εντός του σωματείου της «Ομάδας Μελέτης της Ζουπανιώτικης Παραδοσιακής Τέχνης της Πέτρας» με συντονιστή τον Πρόεδρο του Επιστημονικού Συμβουλίου των Ανθέων της Πέτρας και Καθηγητή της Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ Βασίλη Γκανιάτσα.

Το κατώφλι αυτού του νέου κεφαλαίου στην ιστορία του σωματείου μας αντανακλά τη μετάβασή του σε πανελλαδικής εμβέλειας δράση για την προστασία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Μια μετάβαση που έχει ως εκκίνηση την πανταχόθεν προέλευση των μελών του και στόχο την προστασία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και τη διάσωση της τέχνης της πέτρας σε όλη τη χώρα. Αυτό άλλωστε ήταν και τ' όνειρο του αείμνηστου Αργύρη Πετρονώτη, όπως αποτυπώνεται και στο σύνολο της ερευνητικής δουλειάς του!

Μπορεί να είναι εικόνα 9 άτομα

 

(ΧΙΜ)


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Το Δημοτικό Σχολείο άρχισε να χτίζεται τον Αύγουστο του 1936. Επειδή τότε δεν πήγαινε αυτοκίνητο στου Σέρβου, τα τσιμέντα τα κουβάλησαν με μουλάρια από τα Λαγκάδια. Τις σιδερόβεργες όμως για την πλάκα, λόγω του μήκους τους και της φύσης του μονοπατιού δεν μπορούσαν να τις φορτώσουν στα ζώα και γι' αυτό τις κουβάλησαν οι Σερβαίοι στον ώμο από τα Λαγκάδια. Οι εργασίες σταμάτησαν λόγω του πολέμου και συνεχίστηκαν μετά το 1949. Οι αίθουσες του σχολείου άνοιξαν για τους μαθητές το 1954.