Γράφει ο Βασίλης Κων/ντή Σχίζας

Μια μουσικοχορευτική εκδήλωση, εξαιρετικά υψηλού πολιτιστικού επιπέδου με πολλά στοιχεία ιστορικού και μορφωτικού ενδιαφέροντος, οργανώθηκε από την Παγγορτυνιακή Ένωση το βράδυ της Παρασκευής 30 Σεπτεμβρίου 2011, στο υπαίθριο θέατρο, του Δήμου Ιλίου Αττικής, εντός του Πάρκου Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης».

Αθρόα ήταν η συμμετοχή των Γορτυνίων και φίλων της Επαρχίας που κατέκλυσαν το θέατρο και αφέθηκαν στη μουσική πανδαισία μιας «Γορτυνιακής Βραδιάς», ξεχνώντας για λίγες ώρες τα σοβαρά προβλήματα που κατατρύχουν όλη την Ελληνική κοινωνία εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Την υποδοχή είχαν αναλάβει η αντιπρόεδρος Μαρία Σακελαρίου και τα άλλα μέλη του Δ.Σ. της Ένωσης.

Μεταξύ αυτών που τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση ήταν ο Σεβ. Μητρ. Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας, ο οικείος Μητροπ. Ιλίου κ. Αθηναγόρας, πολλοί κληρικοί, ο βουλευτής Αρκαδίας Ανδρέας Λυκουρέντζος, ο αντιπεριφερειάρχης Πελοποννήσου  Γεώργιος Δαλακούρας, ο δήμαρχος Ιλίου Νίκος Ζενέτος, ο οποίος παραχώρησε το θέατρο για την εκδήλωση, αντιδήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι Ιλίου, ο τ. πρόεδρος και ιδρυτής της Παγγορτυνιακής Ένωσης Κώστας Καλύβας, πρόεδροι συλλόγων των χωριών της Γορτυνίας, , πρόεδροι  εθνικοτοπικών συλλόγων και φορέων του Ιλίου και όμορων Δήμων, Σερβαίοι απόδημοι των Αθηνών κ.ά.

Η εκδήλωση άνοιξε με τραγούδι – καλωσόρισμα από τον Διαμαντή Ρουμελιώτη και την ανακοίνωση του προγράμματος από την γεν. γραμματέα της Ένωσης Μαρία Αγγελοπούλου.

Στη συνέχεια απηύθυνε χαιρετισμό ο Σεβ. Μητρ. Ιλίου κ. Αθηναγόρας και κατόπιν ο ποιμενάρχης της Γορτυνίας, ψυχωμένος Δεσπότης της Δημητσάνας, Σεβ. Μητρ. Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας, ο οποίος τελειώνοντας εξέφρασε την ευαρέσκειά του γιατί του έλαχε με αγαθή τύχη στη ζωή του να αποκαλείται «Ο Γόρτυνος…»

Χαιρετισμό τέλος απηύθυναν, ο πρόεδρος της Παγγορτυνιακής Ένωσης Παναγιώτης Πλέσσιας και ο δήμαρχος Ιλίου Νίκος Ζενέτος.

Αμέσως μετά, ο καθηγητής και ιστορικός συγγραφέας Σοφοκλής Δημητρακόπουλος έκανε ιστορική αναδρομή στο δημοτικό τραγουδιού, από την βυζαντινή και μεταβυζαντινή εποχή ως τα χρόνια της κλεφτουριάς και του Μεγάλου Ξεσηκωμού. Επικεντρώθηκε στους Γορτύνιους εθνεγέρτες με κορυφαίους καπετάνιους τους Κολοκοτρωναίους.

Η παρεμβολή δημοτικών τραγουδιών από καλλίφωνους τραγουδιστές , στην ομιλία του Σοφοκλή Δημητρακόπουλου, ήταν ύμνος στα ιστορικά γεγονότα που ανέφερε ο ομιλητής και δημιουργούσε συγκινησιακή ατμόσφαιρα ενώ σφυρηλατούσε το πατριωτικό φρόνημα όλων. Τραγούδησαν ο πατέρας Χρήστος Κυριακόπουλος, ο Διαμαντής Ρουμελιώτης και η Σταυρούλα Δαλιάνη, υπό τους ήχους της παραδοσιακής μουσικής απ’ το συγκρότημα του Γιώργου Δαλιάνη (κλαρίνο – φλογέρα), του Χρήστου Δαλιάνη (βιολί), του Αντώνη Κουτελιέρη (λαούτο) και του Αλέκου Σταματόπουλου (κρουστά)

 Χόρεψαν τα χορευτικά συγκροτήματα του συλλόγου Αρκάδων Ιλίου και Πελοποννήσου Καματερού και αμέσως μετά πολλοί από τους παρευρισκόμενους και μεταξύ αυτών ο πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Πετρόπουλος με καταγωγή από το Περδικονέρι (Κατσουλιά) Γορτυνίας.  Για την οικονομική ενίσχυση της ΄Ενωσης διενεργήθηκε λαχειοφόρος αγορά.

Τέλος πληροφορηθήκαμε ότι για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης το Δ.Σ. απευθύνθηκε πρώτα στο Δήμο Αθηναίων. Η αίτηση δεν έγινε δεκτή οπότε ο Δήμος Ιλίου παραχώρησε το θέατρο εντός του πάρκου «Αντώνης Τρίτσης», με την διαμεσολάβηση του αντιδημάρχου και προέδρου των Αρκάδων Ιλίου Βασίλη Αλεξόπουλου. Επισημαίνουμε το γεγονός αυτό το οποίο είναι προς έπαινο του δημάρχου Ιλίου και των πολλών Γορτύνιων δημοτικών συμβούλων όπως  των Σερβαίων. Δημήτρη Δαλαμάγκα (είναι γαμπρός του Γιάννη Μπόρα), και του Γιάννη Ν. Βέργου. 

pag1_480 pag2_480 pag3_480
     

 

pag4_480 pag5_480






Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Το 1952 εκδηλώθηκε επιδημία τύφου στο χωριό. Οι υγειονομικές αρχές τότε θεώρησαν σαν αιτία της μόλυνσης τις κορύτες στις βρύσες και στα πλαίσια των έργων εξυγίανσης αντικατέστησαν τις καλαίσθητες πέτρινες πελεκητές κορύτες με ακαλαίσθητους μεταλλικούς σωλήνες. Δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι το νερό θα μπορούσε να είχε μολυνθεί από το πέρασμά του κάτω από αυλές και σπίτια, αφού οι βρύσες ήταν σε σημείο χαμηλότερο από τα σπίτια. Το υδραγωγείο που έφερε καθαρό νερό από την Κοκκινόβρυση έγινε αργότερα, το 1959.