Τα κάλαντα, αντικάλαντα ο επιφανής

Σερβαίος,

τα ευχήθηκε καραντινής, ευθυτενής

βεβαίως.


Έδωσεν έναυσμα ηχηρόν,

ντοπιολαλιές επίσης,

για να τερφθεί εορταστικά,

η ορεσίβια φύσις.

Ημείς και υμείς αναγιγνώσκομεν,

της σκέψης του το ανάντη,

εν μια νυκτί, ασκαρδαμυκτί,

δικό μας το κατάντι.

Και δώθε κείθε φύγαμε,

μονάχοι μες σε σπίτια,

πρόστιμο ν´αποφύγομεν,

απ´ τ’ άγρυπνα Σιρίτια.

Όσοι στα κάλαντα παλιά,

απέφυγαν να δώσουν,

ας το σκεφτούν ακόμη μια,

μήπως το μετανιώσουν.

Ταλαίπωροι, αμπόλιαστοι,

μα μοναχοί και πάλι,

αναθιβάλουμε όλοι ημείς,

άλλου καιρού τα κάλλη.

Χρόνια Πολλά και Ευτυχισμένο το 2021

Σερβαίος γαμπρός,

Ποιητής εκ του προχείρου,

Δεκέμβριος 2020

 

ΕΚΜ


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.