Νάνι σου περιστέρι μου
και τα λευκά φτερά σου,
βαρκούλες κάτασπρες ναρθούν,
και γλάροι στα όνειρά σου....
Και να σε πάρουνε μακρυά,
στης γης την πι’ όμορφη άκρη.
Να μη σε φτάνει παγωνιά,
να μη σε βρίσκει δάκρυ.
Νάνι γαρδένια της αυλής.
Νάνι γλυκομηλιά μου.
Και στα όνειρά σου της αυγής,
αστέρια τα φιλιά μου...
Νάνι του κήπου πασχαλιά.
Φεγγάρι μου κοιμήσου.
Και στα όνειρά σου τα πουλιά,
όλα του παραδείσου...
(ΧΔ)
========
Το 1952 εκδηλώθηκε επιδημία τύφου στο χωριό. Οι υγειονομικές αρχές τότε θεώρησαν σαν αιτία της μόλυνσης τις κορύτες στις βρύσες και στα πλαίσια των έργων εξυγίανσης αντικατέστησαν τις καλαίσθητες πέτρινες πελεκητές κορύτες με ακαλαίσθητους μεταλλικούς σωλήνες. Δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι το νερό θα μπορούσε να είχε μολυνθεί από το πέρασμά του κάτω από αυλές και σπίτια, αφού οι βρύσες ήταν σε σημείο χαμηλότερο από τα σπίτια. Το υδραγωγείο που έφερε καθαρό νερό από την Κοκκινόβρυση έγινε αργότερα, το 1959.
