Έφυγε από τη ζωή στις 12 Φεβρουαρίου σε ηλικία 93 ετών ο Νίκος Θεοδ. Τρουπής. Ήταν το πέμπτο παιδί του Θεοδώρου Γ. Τρουπή (Γκράβαρη), ( αδέλφια του ήσαν ο Γιώρης, η Μαρία, Troupis_Nikos_Theodο Γιάννης και η Φωτεινή). Παντρεύτηκε την Μαρίνα Γ. Κοντούλη από τα Λαγκάδια, και απέκτησαν δυό καλά παιδιά το Θοδωρή και τη Γεωργία που τους χάρισαν και πέντε εγγόνια. Ο εκλιπών γεννήθηκε στου Σέρβου, και επαγγελματικά ασχολήθηκε με τη φωτογραφία, τέχνη που σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Μετσοβείου Πολυτεχνείου Αθηνών. Άριστος οικογενειάρχης , καλός σύζυγος πατέρας και παππούς. Στην κατοχή εντάχθηκε στις τάξεις της Εθνικής αντίστασης, και αργότερα λόγω των πολιτικών πεποιθήσεών του εδιώχθη αντιμετωπίζοντας την εσχάτη των ποινών από το Στρατοδικείο Κοζάνης. Με φρόνημα «εφήβου» μέχρι πέρυσι ήταν ο σημαιοφόρος στις παρελάσεις για τις Εθνικές Εορτές στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, για λογαριασμό της τοπικής ομάδας «Εθνικής αντίστασης». Παρέμεινε σε όλη του τη ζωή ιδεολόγος, τον διέκρινε η ευγένεια η πραότητα και ο ορθός λόγος. Στο παρελθόν διετέλεσε πρόεδρος του «Συλλόγου των Απανταχού Σερβαίων η Κοίμηση της Θεοτόκου», και θα γίνει αισθητή η απουσία του από τις Γενικές Συνελεύσεις του Συνδέσμου, που από παράδοση λόγω του μεγάλου σεβασμού που όλοι οι πατριώτες έτρεφαν στο πρόσωπό του, προήδρευε αυτών.

Ο Νίκος αγαπούσε και τα γράμματα, και αρθρογραφούσε   στο Περιοδικό «Συνεργασία Φίλων» του ΚΑΠΗ Ν. Σμύρνης, και άρθρα του έχουν φιλοξενηθεί και από την ιστοσελίδα του Συνδέσμου μας servou.gr.

Η εξόδιος ακολουθία έγινε την 14η Φεβρουαρίου 2012 στο Κοιμητήριο της Ν. Σμύρνης Αθηνών, με τις προσευχές της οικογενείας του, συγγενών, φίλων, και πολλών συγχωριανών μας..

Το ΔΣ του Συνδέσμου εκφράζει τη συμπάθειά του στην οικογένεια του εκλιπόντος.


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Η διάνοιξη του δρόμου από τον Αγιώργη το Σαρά μέχρι το χωριό, μήκους 12 χιλιομέτρων έγινε το 1950. Οι Σερβαίοι διέθεσαν τις μερίδες τους από τη βοήθεια της UNRA που πουλήθηκαν για να συγκεντρωθούν χρήματα για την μπολντόζα. Επίσης δούλεψαν προσωπική εργασία όλοι οι ενήλικες του χωριού. Οι Αραπαίοι, επειδή είχαν να περπατήσουν μια ώρα παραπάνω από τους Σερβαίους, για να φθάσουν από το σπίτι τους στο έργο και μία να γυρίσουν, κοιμόσαντε το βράδυ εκεί που δούλευαν.