..........................................................................................................................................................................................................................................................
Αθανασίου Γκούτη
Καλήν ημέραν χωριανοί
αν είναι ορισμό σας,
αφού δεν είστε στο χωριό
να μπω στ΄αρχοντικό σας.
Τα κάλαντα αποφάσισα
φίλες μου και φίλοι
να σας τα ψάλλω έγγραφα
σε ιστοσελίδας στήλη.
Θέλω να τα διαβάσετε,
κάντε μου το χατίρι
και πέστε πως με είδατε
να ψέλνω στο ψαλτήρι.
Ευθύς για σας -σε στοίχο απλό-
τα κάλαντα συνθέτω
πως δεν θα στενοχωρηθεί κανείς,
για τούτο υποθέτω.
Χριστός γεννάται εν Βηθλεέμ,
στη φάτνη των αλόγων
τον οβολόν σας δώσατε
στα θύματα των τζόγων.
Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά
γιορτάζουμε στην πόλη
αλλά δεν γίνονται γιορτές
με άδειο πορτοφόλι.
Ας πάμε τώρα στο χωριό,
γιατί μας περιμένει
κι΄όσοι στον τόπο μας γερνούν
να είναι ευλογημένοι.
Αρχιμηνιά κι΄αρχιχρονιά,
ποτέ στου Σέρβου καταχνιά
μα ούτε και στην Γκούρα,
Κρίκιζα κι΄Ακλαδούρα!
Να΄χετε πάντα του χωριού
τη θύμηση, την έννοια,
τα βοσκοτόπια, τα βουνά,
από Τσιούμπι ως Ντελένια.
Σκεφτείτε και την Κάπελη,
το μούστο στα τομάρια,
τις αγουρίδες που έκανε
η Μάρω κρεμαστάρια,
ή τις ευχές που τούδινε,
΄΄αφεντικό ΄ς πολλά ΄τη΄΄
και πήρε με την μπαμπεσιά
λουριά του ζευγολάτη.
Άγιος Βασίλης νύχτωσε
και αναζητά ένα Χάνι,
σε σας να μείνει αποσπερού
ή στού Ρουσιά του Γιάννη;
Γιατί έρχεται όπως άκουσα
από την Καισαρεία,
ζητώντας να δηλώσουμε
φέτος στην Εφορεία
όσα πινάκια βγάλαμε
στ΄αλώνισμα σιτάρι,
για το δικό μας το καλό
κρατώντας καλαμάρι.
Έχω πολλά στη σκέψη μου,
φίλοι μου να σας γράψω
Φοβάμαι μην παρασυρθώ,
συγκινηθώ και κλάψω.
Φέρνει τους αναστεναγμούς
η ώρα κι΄όχι ο χρόνος
το δίκιο μας είναι βουνό
όταν μας παίρνει ο πόνος.
Να σας θυμίσω δυστυχώς
πως χρόνια δεν βελάζει
γίδα μες στο κατώγι μας,
μήτε στου Μαλιαλάζι.
Κι΄όπου χωράφια χέρισα,
σπαρτά, μαυροκουρούνες,
σμίγουνε τ΄αγριογούρουνα
με τις αγριογουρούνες.
Βεργώνα, Λακαθάνιζα,
Ράχη, Ζευγολατίτσα
να επισκεφθείτε το χωριό,
μην πάει μακριά η βαλίτσα.
Ξεχνάτε πως στα νιάτα σας,
σαν βγαίνατε στη Ρούγα,
σας κάλυπτε στους πόθους σας
του Σέρβου η φτερούγα;
Χαρίστε στην γενέτειρα,
στης ζήσης μας το γιόμα,
θόρυβο, κίνηση, ζωή,
τραγούδια με το στόμα.
Φίλοι, πατριώτες που χατε
το βιος στον Αρτοζήνο,
σηκώνω το ποτήρι μου
και στην υγειά σας πίνω.
Χρόνια πολλά, να΄στε καλά,
ευχές σας δίνω ωστόσο,
του χρόνου οπωσδήποτε
να σας ξανανταμώσω.
.
(XIM)
