Να αιχμαλωτίσεις μια στιγμή του πρωινού

Τι αποκοτιά
με τόση φτώχεια μέσων.

Ποιά επιφάνεια - λόγου χάρη -
πόσα χρώματα
ποιό υλικό
ποιές λέξεις
πόσοι ήχοι
μπορούνε, Θέ μου, να ιστορίσουνε
το βροντερό «π α ρ ώ ν» μιας απουσίας
ή το αντίθετο...

Δεν προσπαθώ επομένως.
Μένει ωστόσο
να ψιθυρίσω την πανάρχαιη προσευχή:
Δόξα στο κάθε Σήμερα που ξημερώνει.
Δόξα του.

 

 

(ΧΔ)

 


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.