Θοδωρή Γ. Τρουπή (Γκράβαρη)

Άποψη του Αρτοζήνου από ΒΔ (από το δρόμο Λευκοχώρι-Λαγκάδια)

Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1950, πριν αρχίσει η ερήμωση της υπαίθρου με την ανάπτυξη της αστυφιλίας, οι κάτοικοι του χωριού επιβίωναν στηριζόμενοι στην πρωτόγονη αγροτική οικονομία και κτηνοτροφία και συμπληρωματικά στις μαστοροδουλειές, όπως του κτίστη, του τσαγκάρη, του σιδερά, του πραματευτή κ.α.

Οι Φράγκοι γαρ εμείνασιν ετότε εις τα Σέρβια (Σέρβου) . . . (Χρονικό του Μορέως).

Χ. Αθ. Μαραγκού, Υποστρατήγου ε.α.

Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους το έτος 1204 μ.Χ. ακολούθησε η διαίρεση του Βυζαντίου:  στις ελληνικές αυτοκρατορίες Νίκαιας και Τραπεζούντος, στα Λατινικά κράτη Κωνσταντινουπόλεως και Θεσσαλονίκης, στο ελληνικό δεσποτάτο της Ηπείρου, στα Δουκάτα Αιγαίου και Κρήτης και μετά την κατάληψη της Πελοποννήσου από τους Φράγκους, στο πριγκιπάτο της Αχαΐας.

Διαιρέθηκε επίσης σε πολλές άλλες μικρότερες ηγεμονίες, οι οποίες είχαν με τα κυρίαρχα κράτη ασθενείς δεσμούς γιατί οι σταυροφόροι εφάρμοσαν το φεουδαρχικό σύστημα που ίσχυε στις χώρες τους. [1]

	Μπρίνια. Εδώ διεξήχθη η τελική φάση της μάχης την Πρινίτσας.

Οι Φράγκοι αποβιβάσθηκαν στην Πελοπόννησο και εγκαθίδρυσαν το Πριγκηπάτο της Αχαϊας με πρωτεύουσα την Ανδραβίδα το 1205 μ.Χ. Έκτισαν τα κάστρα του Μυστρά, της Μάνης, του Λεύκτρου της Άκοβας, της Καρύταινας,χώρισαν την Πελοπόννησο σε βαρωνίες και φεουδα [2] και ίδρυσαν νομισματοκοπείο στο Χλουμούτσι (ΝΔ Κυλλήνης), απ' όπου έβγαζαν τα ονομαστά τορνέσσια.[3].

Με εξαιρετική λαμπρότητα και ωραίο καιρό γιορτάστηκε και φέτος στο χωριό μας Σέρβου η εορτή της "Κοίμησης της Θεοτόκου", με συμμετοχή πολλών πατριωτών και φίλων, από όλη σχεδόν την Ελλάδα αλλά και από χώρες του Εξωτερικού.  

Οι καλοί γνώστες των πραγμάτων λένε, πως το χωριό φέτος είχε περισσότερο κόσμο από οποιαδήποτε άλλη χρονιά.

A) ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκε στο χωριό Σέρβου της Αρκαδίας στα 1932. Άφησε την τελευταία του πνοή στην Κ. Αχαΐα το 2008 σε ηλικία 76 ετών. Εννέα μηνών ορφάνεψε και σπούδασε εργαζόμενος και με πολλές στερήσεις. Τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο στο χωριό του, το Γυμνάσιο στα Λαγκάδια και την παιδαγωγική Ακαδημία στην Τρίπολη. Στα 1955 στρατεύτηκε και υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος ανθυπολοχαγός πυροβολικού. Στα 1957 διορίστηκε δάσκαλος στην περιφέρεια Ελασσόνας και δίδαξε στα σχολεία Καλλιθέας και Σκοπιάς. Μετατέθηκε στην επαρχία Πατρών (1962) και δίδαξε στα δημοτικά σχολεία: Μετοχίου και 2ο Κ. Αχαΐας, απ΄όπου και συνταξιοδοτήθηκε (31.8.1988).

Ως εκπαιδευτικός βαθμολογήθηκε πάντα με τον χαρακτηρισμό "άριστα" από τους προϊσταμένους του.

Έγραψε και δημοσίευσε σε διάφορα έντυπα πάρα πολλά άρθρα παιδαγωγικού περιεχομένου καθώς και είκοσι βιβλία για παιδιά (παραμύθια, ποιήματα, θέατρο).

Έφυγε από τη ζωή το 1974 σε ηλικία 84 ετών,

θα μείνει όμως για πάντα στην μνήμη των Σερβαίων ως

"Ο μεγαλύτερος ευεργέτης του χωριού".

Το 2006, επί προεδρίας Ηλία Χειμώνα, αποφασίστηκε από τη Γ. Συνέλευση του Συνδέσμου, να προταθεί ονοματοδοσία της πρώτης πλατείας κατά την είσοδο στο χωριό σε

"Πλατεία Ιατρού Ι. Δημόπουλου".

***

Ο γιατρός Ιωάννης Δ. Δημόπουλος γεννήθηκε στο Σέρβου το 1890 και ήταν ο έβδομος από τους 8 γιούς του γερο-Δήμου Δημόπουλου και της Βασίλως Καψιμάλη.

Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στο Σέρβου και συνέχισε τις σπουδές του στο Σχολαρχείο (που τότε ήταν σαν το σημερινό Γυμνάσιο) τον μεν πρώτο χρόνο στα Λαγκάδια και τα δύο επόμενα χρόνια στην Κορώνη, κοντά στον μεγαλύτερο αδελφό του Δαυïδ, ιερομόναχο στη Μονή Χρυσοκελαριάς και αργότερα ηγούμενο στη Μονή Βουλκάνων.

Στη συνέχεια φοίτησε στο Γυμνάσιο Δημητσάνας (που ήταν τότε 4 χρόνια και είχε τη θέση που σήμερα έχει το Λύκειο).

 "...σε έκτακτη συνεδρίαση το ΔΣ  αποφάσισε

να προτείνει στις Τοπικές Αρχές να δοθεί το όνομά του

στο δρόμο Σέρβου-Αράπηδες..."

***

Αξιομνημόνευτε Στάθη.

Όλοι εμείς, μαζευτήκαμε τούτη την ώρα εδώ, -συγγενείς, φίλοι, πατριώτες κλπ- να σε αποχαιρετήσουμε, μιας και μας φεύγεις για το μεγάλο ταξίδι, το ταξίδι που πήρες τόσο ξαφνικά και αναπάντεχα (μετά ένα τροχαίο δυστύχημα) και που δεν έχει γυρισμό.