Γιάννης Στ. Βέργος

Τότε οι ρίζες της παιδείας, είχαν πολλαπλές πίκρες ...

Σέρβου, δεκαετία 1970, "Ραχούλα".

Η Ντόραινα - η Σταύραινα και τα παιδιά του χωριού μου δοκίμασαν από δαύτες ...
Πίκρα, πίκρα, πίκρα ... Μα στο τέλος!!! ...
Απέξω μοναχή στο σκαλοπάτι της αυλόπορτας καθότανε σούρουπα η Βασίλω -η Ντόραινα, σκυφτή συλλογισμένη.
Επιταγή περίμενε από τον ξενιτεμένο άντρα της, που ήταν για καζάντι, στην ξενιτιά, δεν ήρθε η επιταγή για να πορευτεί η οικογένεια και ήταν πικραμένη ...

Γιάννης Ηλ. Χρονόπουλος

Είναι πάρα πολύ δύσκολο και ευαίσθητο θέμα για ανάπτυξη, όμως θα προσπαθήσω να το προσεγγίσω μέσα από την πορεία των κοινωνικών δρώμενων του κοινωνικού γίγνεσθαι, χωρίς αναφορές σε διδακτικό προσωπικό και στους μεγάλους εκπαιδευτικούς. Ανησυχητικά φαινόμενα παρατηρούνται στο χώρο της παιδείας, σε γενικές γραμμές, από την πρωτοβάθμια έως την τριτοβάθμια εκπαίδευση. 

Νίκου Γ. Παπαγεωργίου

Παλαιοί οικισμοί

Τα ψηλά βουνά, πάντα τραβούσαν το ενδιαφέρον των ανθρώπων. Στον Όλυμπο τοποθέτησαν κατά την αρχαιότατα την κατοικία των θεών. Τα βουνά ύμνησαν τόσο ο ανώνυμος λαός (Λάμπουν τα χιόνια στα βουνά/λάμπουν και στα Λαγκάδια), όσο και οι ποιητές (Πάρε με πίσω στα βουνά / τι θα με φάει ο κάμπος - Κ. Κρυστάλλης [1868-1896]).
Τα ίδιο οι ζωγράφοι αλλά και οι πεζογράφοι. «Τα ψηλά βουνά «είναι ο τίτλος του «Αναγνωστικού» του Ζαχαρία Παπαντωνίου που άντεξε και αντέχει στο χρόνο μορφώνοντας τους μαθητές.

Έτσι και το Γορτυνιακό βουνό «Αρτοζήνος» που βρίσκεται μέσα στο νοητό ορθογώνιο τρίγωνο με γωνίες τα Λαγκάδια, τη Δημητσάνα και του Σέρβου, τράβηξε το ενδιαφέρον πολλών Γορτυνίων.

Γιάννης Ν. Δάρας

Σαν  παιδιά, με τα κριτήρια της εποχής  εκείνης  τουλάχιστον, είμαστε  καλά παιδιά. Τα όσα μας έλεγαν οι μεγαλύτεροι, ή γονείς μας ήσαντε ή μπαρμπάδες ή γείτονες ή και περαστικοί, τ' ακούγαμε χωρίς αντιλογίες.

Τους δασκάλους μας και στην εφηβεία μας τους καθηγητές μας, τους σεβόμαστε ακόμα περισσότερο, αλλά και αυτοί αξίζανε πράγματι τον σεβασμό και την εκτίμηση μας. 

Γεώργιος Ν. Παγκράτης

Πολλές ιστορίες έχουν γραφτεί στα προηγούμενα χρόνια για γάμους με προξενιά. Μια τέτοια περίπτωση έχει να κάνει και στα προηγούμενα χρόνια. Παίχτηκε σ’ όμορφο χωριό της Γορτυνίας το 1956 τότε που λόγω της φτώχειας έφευγαν για ξένες χώρες μιας και οι διακρατικές συμφωνίες το επέτρεπαν.