.

Ο πρόεδρος τότε του Συνδέσμου, αείμνηστος Ηλίας Χειμώνας, προσφέρει στο Νίκο τους 2 τόμους του "Αρτοζήνου" και μία φωτογραφία του χωριού σε καμβά

Με την ευκαιρία της βράβευσης φέτος από το Σύνδεσμο, της Ευρωβουλευτού ιατρού Χρυσούλας Ζαχαροπούλου,  κόρης του πατριώτη μας Νίκου Ζαχαρόπουλου, αναδημοσιεύουμε άρθρο από την εφημερίδα "Αρτοζήνος",  σχετικό με εκδρομή στο Κιάτο το 2007, μετά από πρόσκληση του Νίκου.

.

Από την ποιητική συλλογή  "Το προσωπείο του χρόνου", Αθήνα 2010.

(ΧΙΜ)

Mιά ζωή εξετάσεις !

Τις μέρες αυτές τα παιδιά έχουν εξετάσεις. «Εξετάζονται» τα σχολεία, λέγαμε παλιά. Εξετάσεις κάθε είδους: εισαγωγικές, προαγωγικές, Πανελλήνιες ή Πανελλαδικές, πτυχιακές, μεταπτυχιακές. Παλιότερα για να «περάσεις» από μία τάξη στην άλλη είτε του Δημοτικού είτε του Γυμνασίου έπρεπε κάθε χρόνο να «εξετασθείς» και να πετύχεις βαθμό προβιβασμού.
Αν «κοβόσουν» τον Ιούνιο σε κάποιο μάθημα έπρεπε τον Σεπτέμβριο να διαγωνισθείς εκ νέου σε εξετάσεις ως «μετεξεταστέος» ή «επανεξεταστέος».

.Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο της Μαρίνας Αθ. Μαραγκού-Texnografia

Ιερή δουλεία, ιερή πορνεία και εταίρες

Δύο εταίρες αλείφονται με αρώματα (500 π.Χ.) Αρχαιολογικό Μουσείο Ταρκυνίας

Ο  θεσμός της ιεροδουλίας ήταν καθιερωμένος σε πολλές θρησκείες και είχε διαδοθεί σε ολόκληρο τον χώρο της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής εξ αρχαιοτάτων χρόνων. Μαρτυρείται, με διαφορετικά έθιμα και δοξασίες φυσικά, σε Αίγυπτο, Βαβυλώνα, Φοινίκη, Παλαιστίνη. Νεαρές κοπέλες αφιερώνονταν στον πάνδημο έρωτα, μιμούμενες την ένωση του Ουρανού με τη Γη, του αρσενικού με το θηλυκό. Οι ιερόδουλοι ήταν δούλοι, αφιερωμένοι σε μια θεότητα ή σε ένα ιερό θεού, εν αντιθέσει προς τους ιδιωτικούς, βασιλικούς, δημόσιους δούλους.

Γεωργίου Δ. Βέργου. 

1.     Η γιαγιά και ο εγγονός.

Νεαρός από την Αθήνα, με καταγωγή και των δύο γονιών του από το χωριό μας, πήγαινε όταν μπορούσε στα μέρη μας, για να επισκεφθεί τη γιαγιά του, που την αγαπούσε ιδιαίτερα. Και εκείνη, όμως, όταν τον έβλεπε άνοιγε η καρδιά της. Συνήθως έπαιρνε μαζί του και κάποιο φίλο ή φίλη για να έχει παρέα, μιας και η απόσταση Αθήνα-Σέρβου δεν είναι και τόσο μικρή, ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα.

Μια φορά, πήρε μια κοπελιά φίλη του, και πήγε να δει τη γιαγιά του, που έμενε μόνη στο χωριό. Φτάσανε εκεί το βραδάκι, την ώρα που σουρούπωνε, και δεν μπορούσε κανείς να διακρίνει καθαρά τα πρόσωπα, ιδίως αν είναι ηλικιωμένος. Χτυπάει, λοιπόν, την πόρτα και λέει στη γιαγιά πως είναι ο εγγονός της. Ανοίγει η γιαγιά με λαχτάρα την πόρτα, αγκαλιάζει τον εγγονό της, …καλώς μου το… και τα σχετικά.

-Έλα μου, πέρασε μέσα,