Σε σκότωσα μια νύχτα μυστικά

Και άλλαξα πορεία.

Όμως ακόμη και νεκρός

Το ξέρω, είσαι μέσα μου.

Γιάννη Στ. Βέργου

.

Νοικοκύρης ο γέρο Νικόλας είχε και έφτιαξε, αμπέλια, κήπους και χωράφια.

Ανάθρεψε και μεγάλωσε με την κυρά του, παιδιά μια θράκα, μα σαν μεγάλωσαν τα παιδιά και έγιναν όμορφα όλα τους, γερά, ψηλά, σαν κυπαρίσσια, όλο και το ψωμί λιγόστευε και στένευε ο τόπος.

Ένα-ένα σαν του λαγού τα παιδιά από την φωλιά ξεπετάχτηκαν και σκόρπησαν για το ψωμί, στα τέσσαρα σημεία του ορίζοντα. Αετόπουλα σωστά, γερά, περήφανα, άνοιξαν τα φτερά τους, στα ξένα έφτιαξαν την φωλιά τους, απέκτησαν και αυτά νοικοκυριά, παιδιά, νύφες, γαμπρούς, εγγόνια και ο γέρο Νικόλας χαιρότανε, με την πολύ σειριά του, σαν μαζευόντουσαν όλοι τους στο χωριό, στης Παναγιάς το πανηγύρι.

Η φωτογραφία απεικονίζει μία μακέτα (ανάγλυφη κατασκευή) φτιαγμένη με πετραδάκια στα χρώματα που έχει ο Ναός και η "Τρανή βρύση".

Είναι ένα έργο φτιαγμένο με πολύ μεράκι και δεξιοτεχνία από τον δημιουργό του (δυστυχώς στη φωτογραφία υπάρχουν αντανακλάσεις προσώπων κλπ από τα παράθυρα στην απέναντι πλευρά της αίθουσας. Σε ευθετότερο χρόνο θα βγει νέα φωτογραφία).

Του προέδρου του Συνδέσμου Ι. Κ. Μπόρα

Μοναδικό και ανεκτίμητο στολίδι του χωριού μας είναι ο περικαλλής Ιερός Ναός «Η κοίμηση της Θεοτόκου», όπως ολοκληρώθηκε με τις προσθήκες του κωδωνοστασίου, πρόναου και την επέκταση της πλατείας.

Μεγαλοπρεπής ορθώνεται, στο κέντρο του χωριού, στην πλέον περίβλεπτη και δεσπόζουσα θέση με απεριόριστη πανταχόθεν θέα, κυρίως προς τα δυτικά.

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, αλλά, όταν η σκέψη μου ταξιδεύει στο παρελθόν, στα δύσκολα αλλά και όμορφα παιδικά χρόνια, με την οικογένειά μου, στο χωριό μας, στου Σέρβου, οι μνήμες ζωντανεύουν νοσταλγικά. Θυμάμαι… ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Τί ήμουν τότε; Μικρό κορίτσι ήμουνα, κάπου στα δέκα τέσσαρα-δεκαπέντε χρονών.

Με τη μάνα μου, κάναμε όλες τις αγροτικικές δουλειές, όργωμα, σπάρσιμο, βοτάνισμα, θέρισμα, αλώνισμα, σκάψιμο στους κήπους μας, φύτεμα, πότισμα, και στα αμπέλια μας, κλάδεμα, σκάψιμο, ράντισμα, και τρύγημα των σταφυλιών, και περιποίηση του μούστου για να γίνει καλό κρασί. Δουλεύαμε πολύ, δεν κάναμε σπατάλη, κάναμε για το νοικοκυριό μεγάλη οικονομία από παντού και από τα τσίπουρα ακόμα, με δική μας εφευρετική μέθοδο βγάζαμε τη ρακή, το τσίπουρο, που τότε απαγορευόταν χωρίς άδεια.