.

Γεωργίου Δ. Βέργου.

Σέρβου, καλοκαίρι 1941.

Γερμανική κατοχή με πολύ φτώχεια και δυστυχία στο χωριό και όλους τους πατριώτες να θρηνούν τα πέντε παλληκάρια που σκοτώθηκαν στον πόλεμο του 1940 και τα τρία αδέρφια (Σχιζαίους) που σκοτώθηκαν στον Άραξο, από το βομβαρδισμό των Ιταλών.

Εκτός από τους 8 αυτούς νεκρούς είχαμε και 2 ακόμη αγνοούμενους:

*Τον Χρήστο Ν. Τρουπή, (γιό του Καλπακίδη), που δεν γύρισε ποτέ και

.Με αφορμή το ενδιαφέρον άρθρο του πατριώτη Γ. Δ. Βέργου «Ο αγνοούμενος και τα συχαρίκια», που πρόσφατα αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα μας, δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο (facebook) μια σχετική συνομιλία μεταξύ δύο πατριωτών. Η συνομιλία τους αφορά σε δύο άλλους αγνοούμενους (;) πατριώτες (την περίοδο του πολέμου και μετά),  και θεώρησα πως είναι χρέος μας να δημοσιεύσουμε αυτή την ενδιαφέρουσα συνομιλία, και στην ιστοσελίδα του Συνδέσμου servou.gr.

Πέραν της ενημέρωσης, των νεότερων κυρίως πατριωτών για ένα τόσο σοβαρό θέμα του χωριού μας, μπορεί και κάποιος να ξέρει κάτι παραπάνω και να φωτίσει κάπως περισσότερο τη «σκοτεινή» αυτή υπόθεση!

Οι συνομιλητές είναι οι πατριώτες Ηλίας Ι. Μπόρας και ο Ι. Στ. Βέργος, φίλοι και γειτόνοι στο χωριό, γεννημένοι και οι δύο την περίοδο της κατοχής.

Τάκης Δ. Σχίζας (Του δάσκαλου).

Με πατριώτες και επισκέπτες γέμισε το χωριό μας το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου, θυμίζοντας μέρες καλοκαιριού. Πολλοί από αυτούς απήλαυσαν μια βόλτα κάτω από το λαμπρό ήλιο στα σοκάκια του χωριού αλλά και δεν έχασαν την ευκαιρία να χαρούν το πλούσιο φυσικό περιβάλλον που το περιβάλει.

Κάποιοι προτίμησαν το καφενείο και την «αγαπημένη» τους Δηλωτή, άλλοι πάλι ξεκινώντας από το χωριό και φτάνοντας σε σημαντικούς γειτονικούς προορισμούς, θέλησαν να αναδείξουν και να παρουσιάσουν στους φιλοξενούμενους τους τη μαγεία της ορεινής Γορτυνίας. Όλοι όμως έδειχναν εξίσου ικανοποιημένοι αφήνοντας πίσω το χωριό και επιστρέφοντας στον τόπο διαμονής τους, ευχόμενοι «να μα ’στε καλά, και του χρόνου»! Ας δούμε όμως το χρονικό και το τι συνέβη τις μέρες αυτές.

Φωτο: Θοδωρής Γ. Τρουπής (Γκράβαρης)

Το 1940 κηρύχτηκε ο Ιταλο-Αλβανικός πόλεμος και μας ζήτησαν να τους παραδοθεί η πατρίδα μας. Ο Μεταξάς είπε το ΟΧΙ. Ήταν τότε που γεννήθηκα. Eίμαι κι εγώ ένα από τα παιδιά του -40.