Θ. Γ. Τρουπή

Το αμπέλι και το κρασί αποτελεί μέρος της πανάρχαιης ιστορικής και πολιτιστικής ελληνικής κληρονομιάς. Είναι βέβαιο πως ο άνθρωπος χρησιμοποιούσε για τη διατροφή του τα σταφύλια, από την εποχή του ορείχαλκου. Μετά τον κατακλυσμό, ο Νώε -λέει η Παλαιά Διαθήκη-, φύτεψε αμπέλι. 

  Στην Ομηρική εποχή η αμπελουργία ήταν πολύ ανεπτυγμένη, και ο Οδυσσέας χρησιμοποίησε το ξακουστό κρασί της Θράκης, για να μεθύσει τον Πολύφημο. 

Καταγωγή ένα χωριό                                                                                                                                                                                             

σ´ ένα βουνό χωμένο

κάπου κοντά στον Λούσιο

ζει τρισευτυχισμένο.

Η ξυλογλυπτική δεν αναπτύχθηκε επαγγελματικά στου Σέρβου. Αρκετοί όμως, κυρίως τσοπάνηδες, έφτιαχναν περίτεχνες κλίτσες.
Θυμόμαστε ότι ο Νίκος Χρονόπουλος και Γιώργης Μπουρνάς (από τους Αράπηδες) είχαν φτιάξει αρκετές κλίτσες, όταν ήταν νέοι, δυστυχώς όμως δεν φαίνεται να σώθηκε κάποια από αυτές.
Άλλοι Σερβαίοι έφτιαχναν ξύλινα κουτάλια, πηρούνια και ξύλινες γαβάθες.

 Καρύταινα - το «Τολέδο» της Ελλάδας

Γιάννης Ηλ. Χρονόπουλος

Το θέμα είναι πάρα πολύ μεγάλο, θα το προσεγγίσω ακροθιγώς  στην έκταση ενός άρθρου, και το αφιερώνω  στους παραδοσιακούς χτίστες όλου του κόσμου και ιδιαίτερα του ελληνικού χώρου, της Ηπείρου, της ορεινής Γορτυνίας και ιδιαίτερα του χωριού μας Σέρβου, ως ελάχιστη ένδειξη αναγνώρισης της μεγάλης τους προσφοράς στην ανθρωπότητα και στον τόπο μας.

Η αναφορά και το αφιέρωμα στους παραδοσιακούς χτίστες και στα έργα τους έγκειται στο ότι γεννήθηκα στην ορεινή Γορτυνία, (στη Μητρόπολη των χτιστών της Πελοποννήσου) και στο χωριό Σέρβου, όπου οι κάτοικοί του επί το πλείστον ήταν χτίστες, όπως και ο πατέρας μου, και  έχω βιωματικές εμπειρίες στη κατασκευή παραδοσιακών σπιτιών και άλλων χτισμάτων.