.

 Αναδημοσίευση από το face book του.

... λησμονημένο ανάγνωσμα σ' ένα παλιό ευαγγέλιο το μίλημα σου ...

Γ.  ΣΕΦΕΡΗΣ
art ERNEST PIGNON ERNEST

... Ὅταν τέλος, ὕστερα ἀπὸ χρόνια ξαναγύρισα
δὲ βρῆκα παρὰ τοὺς ἴδιους ἔρημους δρόμους,

τὸ ἴδιο καπνοπωλεῖο στὴ γωνιά…
Κι ολοκληρο το αγνωστο την ωρα που βραδιαζει ...

... κι ηρθε η μεγαλη μοναξια
κι ἦρθε ἡ μεγάλη στέρηση
μαζὶ μ᾿ αὐτὴ τὴν ἄνοιξη
καὶ κάθισε κι ἀπλώθηκε
ὡσὰν τὴν πάχνη τῆς αὐγῆς

καὶ τὴν ψυχή μας τύλιξε...

Γ.  ΣΕΦΕΡΗΣ

..................................................................................................................................

..........................................................................................................................

 «Τον τελευταίο καιρό παρατηρώ ότι όλα τα μεγάλα ρολόγια,

στο δρόμο, στα δημόσια κέντρα, στα μαγαζιά,

είναι σταματημένα και κανείς πια δε συλλογιέται να τα ξανακουρδίσει.

Είναι σαν μια πάνδημη επιδημία των ρολογιών.

Μελαγχολικό και αινιγματικό σύμπτωμα της αποσύνθεσης

της ζωής της πολιτείας».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΤΟΚΑΣ

                                                                                                     ζωγραφικη SALVADOR DALI

 τι! Απ' αυτούς που σίγουρα μια μέρα θα υπερισχυσουν
εχω δόξα να 'χει ο Θεός απαλλαγεί
μη σωσουν και μου απλώσουν χέρι
θα υπάρξουν πάντοτε δύο ή τρεις γενναιοι
να βλέπουνε τον κόσμο χωρις σκοπιμοτητα.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ - Ασκληπιός

Πολλούς εγύρισε πίσω απ’ τον Άδη, — τον Ωρίωνα, τον Τυνδάρεω,
και τον ωραίο Ιππόλυτο, που ’χε πέσει απ’ το άρμα του.
Θαύμαζε ο κόσμος:
σοφός ή μάγος, άνθρωπος ή Θεός; Πληθαίναν τα χρυσά αναθήματα·
όλη η κοιλάδα, στα ριζά του Αραχναίου, ένας περίφημος κήπος·
αγάλματα, βωμοί και παρεκκλήσια· ένα στάδιο· το θέατρο του Πολύκλειτου·
στήλες μαρμάρινες να διαλαλούν τα θαύματά του· κι ένα εξαίσιο
χρυσελεφάντινο άγαλμά του — έργο του Πάριου Θρασυμήδη.
Η λατρεία του
σύντομα απλώθηκε στην Κω, στην Πάρο, στην Τεγέα, στη Μεγαλόπολη,
στην Κόρινθο, στην Αθήνα, στη Μαντίνεια, ώς και στην Πέργαμο. Οι Θεοί
πολύ τον φθόνησαν, προπάντων ο Άδης (να του παίρνει το θήραμα
μέσ’ απ’ τα χέρια) — δεν του το συχώρεσαν. Μπροστά στα προπύλαια
του ίδιου του ναού του κεραυνοβολήθηκε μια νύχτα.
Τώρα μας μένουν
προφορικές ή γραπτές οι οδηγίες του, τα μυστικά βότανά του, το γουδί του,

ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ ΚΕΙΝΗ Η ΘΥΜΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΗΜΕΝΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΘΑΝΑΤΟΥ
κι ένα τεράστιο μαρμάρινο φίδι στις τσουκνίδες της αρχαίας Επιδαύρου.

(χιμ)