Μικρό πουλάκι στο κλαδί, την πίκρα μου την σβήνεις,
μέσα στο καταχείμωνο, πόση χαρά μου δίνεις.
Σαν το τραγούδι σου αρχινάς, η πλάση όλη φωτίζει,
ο φόβος και η παγωνιά του σκοταδιού σκορπίζει.

Μες στου χειμώνα την καρδιά, είσαι χρυσό Βαγγέλιο,
φέρνεις σε όλους μας χαρά, στα χείλη μας το γέλιο.
Μικρό πουλάκι που γυρνάς στις γειτονιές του κόσμου,
έλα και στην πατρίδα μου και την ελπίδα δώσ' μου.

Δώσε στον κάθε Έλληνα, δύναμη για ν' αντέξει
στις δυσκολίες που περνά, ώσπου ξανά να φέξει.
Μικρό πουλάκι στο κλαδί, καλές – πες μας – ειδήσεις
και μες στο καταχείμωνο για μας να τραγουδήσεις.

Δώσ' μας κουράγιο, υπομονή, σοφία και ελπίδα
πως θα περάσει γρήγορα κι αυτή η καταιγίδα.
Θα 'ρθουνε μέρες φωτεινές, χωρίς καημούς και κόπους.
Θα 'ναι πιο όμορφη η ζωή για όλους τους ανθρώπους.

ΖΑΧΑΡΟΥΛΑ ΠΑΝ. ΓΑΪΤΑΝΑΚΗ

(ΙΣΒ)


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.