Μια φωτογραφία από πολύ παλιά
κρέμεται στον τοίχο, δείχνει μια γιαγιά.
Φέρνει στο μυαλό μου θύμησες πολλές
άλλοτε  μεγάλες, άλλοτε μικρές.
.
Δείχνει τη γιαγιά μου την καλή γιαγιά
να κρατάει στη χούφτα νόστιμα γλυκά.
Δεν τα τρώει μονάχη, τα ’χει φυλαχτό,
θέλει να τα δώσει στο μικρό εγγονό.
.
Πρόσωπο όλο ζάρες βλέμμα καθαρό
της γιαγιάς τα μάτια λάμπουν σα χρυσό.
Λάμπει κι η καρδιά της από κει ψηλά,
σα με βλέπει να ’μαι πάνω στα χαρτιά.
.
Διάβασέ μου, λέει με ψιλή φωνή,
θέλω πάντα να ’σαι συ καλό παιδί.
Διάβασε να γίνεις άνθρωπος σωστός
στη ζωή ετούτη να  ’σαι οδηγός.
.
Να σε βλέπω πάντα από κει ψηλά,
να ’ναι η καρδιά σου ανοιχτή αγκαλιά.
Να χεις την ευχή μου, να σ’ ακολουθεί
πάντα στη ζωή σου να κάνεις προκοπή.
.
.

 


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.