Από την ποιητική συλλογή «Μονοκοντυλιά» 

Πραγματική μάνα.

Μια ιστορία θα σας πω

από μένα είναι γραμμένη,

ένας παππούς την έλεγε

μη μείνει ξεχασμένη.

Καβάλα στ’ άλογο αυτός

περνούσε ένα φαράγγι,

ξάφνου ακούει μια φωνή

βοήθεια του φωνάζει.

Το μάτι στρέφει ολόγυρα

διακρίνει μια γυναίκα

σ’ ένα γκρεμό, για το Θεό,

άνθρωπε τρέχα-τρέχα.

Ρίχνει μεμιάς ένα σχοινί

να σώσει την κυρία,

άνθρωπε πρώτα το παιδί!

ακούει φασαρία.

Φέρνει μπροστά του το μωρό

συνέχεια κλαψουρίζει,

μα του παππού η σκέψη του

αλλού, αν θες, γυρίζει. 

Νιώθει αμέσως μια χαρά

τα στήθη του φουσκώνουν,

μπράβο στη μάνα σιωπηλά

τα μάτια του βουρκώνουν.

Ρίχνει και πάλι το σχοινί

τραβάει και τη μάνα,

κι αμέσως βροντοφώναξε

Θεέ μου είναι θαύμα!

..............................................................................................................................................................................