(Ποιητική συλλογή «Θυμάρια»)
Σαν θα κάνουμε εξετάσεις
τρέχα, φίλε, να με πιάσεις…
στα λιοστάσια και στ’ αμπέλια
για σταφύλια, για γαρδέλια,
στου γιαλού την αμμουδιά
με γαρούφαλλο καρδιά!...
Σαν θα κάνουμε εξετάσεις
-Αχ! Σχολειό μου, θα με χάσεις…
Θάχω κάθε μέρα σχόλη
Μίλια έξω από την πόλη…
Στου πατέρα το χωριό
τ’ όμορφο και δροσερό.
Σαν θα κάνουμε εξετάσεις
στον Παράδεισο της πλάσης
θα γυρνώ μικρό αγγελούδι.
Κι ένα μοναχό τραγούδι
Θα λαλώ από καρδιά:
Ζήτω! Ζήτω! Η λεφτεριά!...
(ΕΚΜ)
Το 1952 εκδηλώθηκε επιδημία τύφου στο χωριό. Οι υγειονομικές αρχές τότε θεώρησαν σαν αιτία της μόλυνσης τις κορύτες στις βρύσες και στα πλαίσια των έργων εξυγίανσης αντικατέστησαν τις καλαίσθητες πέτρινες πελεκητές κορύτες με ακαλαίσθητους μεταλλικούς σωλήνες. Δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι το νερό θα μπορούσε να είχε μολυνθεί από το πέρασμά του κάτω από αυλές και σπίτια, αφού οι βρύσες ήταν σε σημείο χαμηλότερο από τα σπίτια. Το υδραγωγείο που έφερε καθαρό νερό από την Κοκκινόβρυση έγινε αργότερα, το 1959.
