.
.Αποσπάσματα από το βιβλίο του αείμνηστου λογοτέχνη Θ. Κ. Τρουπή
"Άνθρωποι της σκαλωσιάς".
.
(συνέχεια 2η) (Για την πρώτη δημοσίευση πατείστε "ΕΔΩ" )
Για να διαβάσετε την 3η-7η συνέχεια πατείστε στο τέλος κάθε άρθρου, 1 ή 2 φορές τη λέξη "προηγούμενο"
.
.
.
.
Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.
