Το τελευταίο Σάββατο της αποκριάς, 17-2-18, έφυγε ξαφνικά από κοντά μας, ένας ακόμη πατριώτης, ο Τάκης Αθ. Σχίζας, στην ηλικία των 78 χρόνων. Μια ηλικία, που για τα σημερινά δεδομένα, υπολείπεται αρκετά, της μέσης ηλικίας ζωής των Ελλήνων.
Ο Τάκης ήταν ένας «ζωντανός» άνθρωπος, που η παρουσία του ήταν πάντα αισθητή στο χωριό, και έδινε ξεχωριστό τόνο στη ζωή της μικρής μας, σερβαίικης κοινωνίας.
Φίλος με όλους, καλόκαρδος, με τον καλό λόγο πάντα στο στόμα, καλαμπουριτζής στην παρέα, χιουμορίστας, και με ιδιαίτερη συμπάθεια στο καλό κρασί. Υπήρχαν όμως και κάποιες στιγμές, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, που τον έβλεπε κανείς να πηγαίνει προς την πλατεία της ράχης μόνος του, με την μαγκούρα στο χέρι, και με έκφραση προβληματισμένου ανθρώπου (είχε βέβαια και κάποια χρόνια προβλήματα με την υγεία του).
Η εξόδιος ακολουθία έγινε στο χωριό μας, στον τόπο που γεννήθηκε, μεγάλωσε, παντρεύτηκε την εξαιρετική πατριώτισσα Ελένη Ν. Βέργου, έκανε σπουδαία οικογένεια, και έζησε ίσως το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Το χωριό μας Σέρβου που τόσο αγάπησε και επέλεξε πλέον ως … μόνιμο τόπο κατοικίας.
Στο δρόμο για του «Μπουλούτσου» τον συνόδευσαν οι λίγοι κάτοικοι του χωριού και πάρα πολλοί πατριώτες και φίλοι, που ήρθαν κυρίως από την Αθήνα, αλλά και άλλες πόλεις της χώρας. Μεταξύ αυτών και η Βάσω Σκούρου (κόρη της Γεωργίας Χ. Στρίκου, α΄ ξαδέρφης της μάνας του Τάκη), που τράβηξε εξαιρετικές φωτογραφίες του χωριού, που αξίζει να τις δουν οι επισκέπτες της ιστοσελίδας μας, και οι οποίες αφιερώνονται στη μνήμη του Τάκη.
Το ανατολικό τμήμα του χωριού, όπως φαίνεται από το κέντρο, την περιοχή της «Ράχης». Στο κάτω μέρος της φωτογραφίας είναι και το σπίτι του Τάκη, στην περιοχή «Σχιζαίικα». Στο βάθος προβάλουν τα βουνά, Σερβόβουνο αριστερά και «Αρτοζήνος» δεξιά, που έχει και λίγο χιονάκι.
Η πρώτη πλατεία, μετά την είσοδο στο χωριό, μπροστά από το σπίτι κληρονόμων Σταύρου Γκούτη. Διακρίνεται το λεωφορείο που περιμένει κάποιους πατριώτες, οι οποίοι συνόδευσαν τον Τάκη στην τελευταία του κατοικία, να τους επιστρέψει στην Αθήνα. Η εικόνα των δύο αγκαλιασμένων γυναικών και αυτής που προπορεύεται μόνη, δείχνει τον πόνο, για τον χαμό ενός αγαπημένου προσώπου.
Καλό ταξίδι φίλε και ξάδερφε Τάκη. Θερμά συλλυπητήρια στην Ελένη και τους λοιπούς συγγενείς.
Χ. Ι. Μαραγκός
(Οι μανάδες μας ήσαν πρώτα ξαδέρφια καθώς και ο πατέρας μου με τη μάνα της Ελένης).
