Από το 1993 μέχρι το 1995 ο καλός και προοδευτικός Σερβαίος Γεώργιος Π. Κατσιάπης συνέλεξε διάφορα αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν στα σπίτια και στις δουλειές οι κάτοικοι του χωριού μας μέχρι τη δεκαετία του 1970, τα συντήρησε, τα ταξινόμησε και τα εξέθεσε με καλαίσθητο τρόπο σε ισόγειο δωμάτιο του πατρικού σπιτιού του στο Σέρβου.

 Έτσι δημιουργήθηκε το Λαογραφικό Μουσείο, στο οποίο έδωσαε το όνομα "ΖΑΧΑΡΟΥ", από τη γειτονιά στην οποία βρίσκεται το μουσείο. Τα αντικείμενα, περίπου 70 τον αριθμό,  προέρχονται από προσφορές δωρεές των πατριωτών. Ο Γιώργος έχει γράψει στο κάθε αντικείμενο το όνομα και τον δωρητή.

Στο μουσείο υπάρχουν γεωργικά εργαλεία (αλέτρι, ζυγός, δικράνι, δρεπάνι κλπ), ξυλουργικά εργαλεία (πριόνια, τσεκούρια, κασάρες κλπ), εργαλεία υφαντικής (αργαλιός, ανέμη, ξυλόχτενο, χτένια, μιτάρια , αντιά κλπ),  οικιακά σκεύη (σκαφίδι, βαγένι, λεβέτι, χάλκινα σκεύη) υφαντά και άλλα.

Το μουσείο είναι ελεύθερο για το κοινό, χωρίς εισιτήριο, δεν μπορεί όμως να έχει τακτικές ώρες που είναι ανοιχτό, γιατί ο ιδρυτής του το ανοίγει μόνος του, όποτε είναι στο χωριό. Το καλοκαίρι τα απογεύματα πάντως το κρατάει ανοιχτό. Άλλες ώρες, αν κάποιος του το ζητήσει, ο Γιώργος, όταν βρίσκεται στο χωριό, είναι πάντα πρόθυμος να το ανοίξει και να ξεναγήσει τους επισκέπτες.

mousio_4_640 mousio_1_635
   
mousio_3_640 mousio_2_640

Ηλ. Χειμώνας, ιατρός καρδιολόγος, υποπτέραρχος ε.α.


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.