Από την ανέκδοτη ποιητική της συλλογή
"Διαρκής μνήμη"
.
Δύο υγρά θραύσματα νύχτας
Σταγόνες στη σιωπή του κόσμου
Η ανάσα στον κόρφο της ερήμου
Ψάχνει μειλίχια όαση.
Του μυαλού το παιχνίδι διπλό
Ένα για μέσα μας
Ένα για τους άλλους
Πλαισιώνεται η φωτογραφία του νου
Κάδρο κουτσό στον ορίζοντα
Ποτέ δεν αγαπήσαμε
Η σκιά μας ήταν....
.
4-11-2017
(ΧΙΜ)
Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.
