Δυο φίλες συναντήθηκαν να πουν τα μυστικά τους,
για τις κρυφές αγάπες τους, τα μύχια όνειρά τους.
Άνοιξε το μπαούλο της, η μία η κοπέλα
κι έβγαλε ενθυμήματα μέσα απ' την κασέλα.
Γράμματα, δώρα, αρώματα, από μι' Αγάπη φρούδα,
που πίκρα την εκέρασε, σαν το φιλί του Ιούδα.
Γρήγορα το κατάλαβε κι ο έρωτας εχάθη,
έμειναν μόνο ενθύμια στου σεντουκιού τα βάθη.
Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη
(Ζώνη Αρκαδίας, 16/1/2018).
Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.
