— Ποια είν' εκείνη που κατεβαίνει,
στ' άσπρα ντυμένη το πρωινό,
βαθειά στον Άδη, και στο σκοτάδι;
— Η Νικολέττα. Είκοσι χρονώ!


Είκοσι χρόνων!..
Κι ήθελε τον έρωτα.
Είκοσι χρόνων,
και μιλούσε με την άνοιξη..
Και στο κορμί της
βόσκαε λαίμαργος ο θάνατος..


Ποιός συναπάντησε κορίτσι γελαστό
με το αύριο να μιλάει σα φιλενάδα;
Ποιός μίλησε με μια σοφήν αγράμματη,
μια χορτασμένη νηστικιά ποιος είδε,
να του προσφέρει
για ψωμί τη δύναμη,
να τον κερνάει κρασί τη δράση,
και για νερό το γέλιο — του ήλιου χάρισμα —


Ποιός συναπάντησε τη Νικολέττα,
να μας το ειπεί
κοντά να στρώσουμε το χάρο
να του την πάρουμε,
και να τη φέρουμε στα ψηλαλώνια της ζωής.

Ξανά στη μάχη το παλληκάρι του 1, και 54!
Γιατί,
τα Ισιώματα πλαντάζουνε τη Νικολέττα.


Δώστε της λίγο από την κούπα της ξεκούρασης.
Στο μερτικό της
λίγος ήλιος φτάνει.
Γιατί σοφά αγκαλιάζει την ευτυχία
στα μικρά δωρήματα.
Δεν τον φοβάται, τον ανήφορο,
και για τα σύννεφα το ξέρει
ότι δεν είν' αγγέλων μάγουλα..


Ας κυνηγήσουμε το χάρο
να του την πάρουμε
και να τη φέρουμε στα ψηλαλώνια τής ζωής
για νάχουμε μιάν άποψη του δίκηου.


Είκοσι χρόνων!
Κι ήθελε τον έρωτα.
Είκοσι χρόνων,
και μιλούσε με την άνοιξη.
Και στο κορμί της
βόσκαε λαίμαργος ό θάνατος..


— Ποιά είν' εκείνη που κατεβαίνει
στ' άσπρα ντυμένη, το πρωινό
βαθειά στον Άδη, και στο σκοτάδι;
— Η Νικολέττα. Είκοσι χρονώ!..

 

(ΧΔ)

 

 

 


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.