Dimop_Geor[1]Ο Γιώργος-Φαίδων Ι. Δημόπουλος ήταν γιος του γιατρού Ιωάννη Δ.Δημόπουλου. Ενώ σπούδαζε ιατρική στο Παρίσι προσεβλήθη από την επάρατη νόσο και πέθανε το 1950, σε ηλικία 20 ετών. Έγραψε μια ποιητική συλλογή με τίτλο "ΟΛΒΙΕΣ ΩΡΕΣ", η οποία εκδόθηκε στην Αθήνα μετά τον θάνατο του, το 1950. Τα πιο πολλά ποιήματα τα έγραψε βιώνοντας την ασθένεια του και περιμένοντας υπομονετικά το τέλος του.

Στα ποιήματα του δίνει το παράδειγμα υπομονής και καρτερίας και μας βοηθάει να βρούμε την αξία και το νόημα της ζωής, να έρθουμε σε επαφή με την ασθένεια και να αντιληφθούμε πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε τη μοίρα μας στο σύντομο ταξίδι μας μέσα στη ματαιοδοξία της σημερινής εποχής.

Θεωρώ τα ποιήματα αυτά πολύτιμο θησαυρό για αυτοσυγκένρωση και περισυλλογή.

Ιωάννης Ν. Δημόπουλος

Ιατρός, Ε. Καθηγητής, Δεκέμβριος 2008.

>>

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ

 


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Το 1952 εκδηλώθηκε επιδημία τύφου στο χωριό. Οι υγειονομικές αρχές τότε θεώρησαν σαν αιτία της μόλυνσης τις κορύτες στις βρύσες και στα πλαίσια των έργων εξυγίανσης αντικατέστησαν τις καλαίσθητες πέτρινες πελεκητές κορύτες με ακαλαίσθητους μεταλλικούς σωλήνες. Δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι το νερό θα μπορούσε να είχε μολυνθεί από το πέρασμά του κάτω από αυλές και σπίτια, αφού οι βρύσες ήταν σε σημείο χαμηλότερο από τα σπίτια. Το υδραγωγείο που έφερε καθαρό νερό από την Κοκκινόβρυση έγινε αργότερα, το 1959.