Πανηγύρι στο χωριό, 16 Αυγούστου 2013

Πριν από δύο χρόνια Αύγουστο μήνα βρισκόμουνα στην Ιταλία (Τοσκάνη) όπου σε κάθε πόλη μικρή ή μεγάλη, ακόμη δε περισσότερο στα χωριά λάβαιναν χώρα λογιών καλλιτεχνικά δρώμενα , με την ευρύτερη ή στενότερη σημασία της λέξης.
Πέραν των άλλων, μου είχε κάνει εντύπωση μια απλή αλλά περιεκτική αφίσα που έτυχε να προσέξω επισκεπτόμενος την μικρή αλλά ιστορική πόλη της Voltera (Βολτέρα). Η αφίσα έγραφε απλά ότι «ακόμη και αυτή τη χρονιά η γιορτή ξαναγυρίζει στην παλλόμενη καρδιά της μεσαιωνικής Βολτέρα» και καλούσε τον κόσμο να συμμετάσχει στα ποικίλα δρώμενα.

Κάνω αναφορά σε αυτήν την εμπειρία μου ως ένα μικρό πειστήριο της αναγκαιότητας των ανθρώπων σύνδεσης του μακρινού παρελθόντος με το παρόν όχι ως κομμάτι ιστορικού μοιρικασμού, αλλά μιας ενδότερης ατομικής ανάγκης που δεν μπορεί από μόνη της να υλοποιηθεί, παρά μόνο μέσω της ομαδικής συμπεριφοράς. Λοιπόν και αυτή το χρονιά πέραν των γνωστών αντιξοοτήτων «το πανηγύρι ξαναγύρισε στην παλλόμενη καρδιά του Σέρβου» και μάρτυρες είναι όσοι παραβρέθηκαν στην κατάμεστη πλατεία του χωριού, που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ο χώρος αναφοράς των ποιοτικών μαζικών εκδηλώσεων .
Διερωτάται κανείς, τι αξία θα είχε η παραμονή τον Αύγουστος στου Σέρβου δίχως το πανηγύρι; Εφέτος ειδικά είχε ξεχωριστό βάρος και αξία καθώς με την ποιότητα των συμμετεχόντων, θα έλεγα ότι ήταν ένα «ξόρκι» για το θάνατο και μια βαθύτατη επιθυμία ζωής, που χρωματίστηκε από τους ήχους της εξαίρετης ορχήστρας του κου. Διαλιάνη και δέθηκε μέσα από το φαγοπότι και τους ατέλειωτους μέχρι πρωίας χορούς.
Δεν πρόκειται να επεκταθώ παραθέτοντας λεπτομέρειες, εξάλλου οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΞΑΝΑΣΜΙΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ.

Διονύσης Ραυτόπουλος 

Φωτό: Από τη συλλογή του Διονύση Ραυτόπουλου

Παραγωγή Νίκου Αρ. Τρουπή