Ελάτε επάνω βρε παιδιά, τη γνώμη σας να πείτε
όλοι να σας ακούσουμε, ντόμπρα  να εξηγηθείτε.
Τα ζοριλίκια δεν περνούν την σήμερον ημέρα,
ούτε οι αντάρες οι πολλές, μα ούτε και η φοβέρα.
 
Όλες οι γνώμες σεβαστές, μα αυτό που αποφασίζει
είναι το ΔΣ αρχικά  κι ο κόσμος που  ψηφίζει.
Τις αποφάσεις σέβονται όλοι οι λογικοί
απ΄όλους περισσότερο, οι δημοκρατικοί.
 
Ο σωστός ο δημοκράτης, όλες τις γνώμες  σέβεται
και αποφάσεις των πολλών με θάρρος αποδέχεται.
Αν αγαπάει πράγματι "ΟΛΑ" εις το χωριό του
δεν θέλει "σώνει και καλά" να γίνει το δικό του.
 
Αν θες εσύ αγαπητέ να γίνει το δικό σου,
θα μείνεις για πάντα μόνος σου, εσύ κι΄ο εαυτός σου.
Όλοι το ίδιο είμαστε μες στα συλλογικά μας,
αγάπη λίγο χρειάζεται και λίγο απ΄την καρδιά μας.
 
Ευθύνη δεν έχουν μοναχά αυτοί που αντιδρούνε,
στις αποφάσεις των πολλών και τις περιφρονούνε.
Έχουν και όσοι έμμεσα κρυφά τους σιγοντάρουν
και με τη στάση τους ωθούν τους νέους να κοντράρουν.
 
Και όταν με τον τρόπο τους, τους   νιους παρακινάνε
...δεν τους αφήνουνε μετά!  και δεν τους παρατάνε.
Η ιδέα καθώς εφάνηκε δεν ήταν Φα(ει)νή
Ίσως καλοπροαίρετη, πλην όμως "σκοτεινή".
                                                                          Λεύκος
(Δεκέμβριος 2008)

Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.