Πρώτη φορά τον είδα εγώ εις τα συλλογικά μας,
ΑΝΤΡειωμένο, πείσμονα για τα...κοιμητήριά μας.
Με φωνή στεντόρεια και χέρι σηκωμένο,
ξύπνησε κάθε αφελή και κάθε πικραμένο.
 
Πάρα πολύ τα έβαλε και με το συγγενή του,
που δεν τον άφηνε να πει, ότι είχε στην ψυχή του.
Μόνο που δεν κατάλαβε, πως όσο και αν παλέψει
τις αποφάσεις δύσκολα μπορεί να ανατρέψει.
 
Πάντως τα μάτια άνοιξε σε όλους τους Σερβαίους
απ΄ τους Λιατσιαίους πάνω εκεί, ως κάτω τους Βεργαίους.
Να βλέπουνε τι παίζεται πέριξ της εξουσίας
και να εστιάζουν εύστοχα στο κέντρο της ουσίας
 
Θα δούμε τι έργα θα γενούν, γύρω απ΄του Μπουλούτσου,
έστω και αν αργήσουνε και γίνουν "κούτσου-κούτσου".
Και οι Αραπαίοι χρειάζονται έργα στα  "ταφικά" τους,
τέλη κι΄αυτοί πληρώσανε, απ΄το υστέρημά τους.
 
Και αν τα έργα είναι σωστά και αντάξια των τελών,
σίγουρα θα είναι θετική η γνώμη των πολλών.
Αν όμως διαπιστώσουνε πως παν να τους τη φέρουν
μπούμεραγκ η υπόθεση και μάλλον θα υποφέρουν.
                                                                         Λεύκος.
(Δεκέμβριος 2008)

Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.