Όπως είναι γνωστό σε όλους τους συγχωριανούς μας, τον περασμένο αιώνα κάποιοι Σερβαίοι πρωτοστάτησαν για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των κατοίκων του χωριού μας με πρωτοβουλίες και θυσίες πολλές φορές για την επίτευξη στόχων, όπως την κατασκευή σχολείου και του αυτοκινητοδρόμου σύνδεσης του χωριού με το Εθνικό δίκτυο για Δημητσάνα και Τρίπολη.

Πρωτεργάτης για τα δύο αυτά έργα, ήταν ο αείμνηστος γιατρός Ιωάννης Δημόπουλος, σε συνεργασία με την Κοινότητα.

Ο Παρασκευάς Λιατσόπουλος (Του Λιατσόγιαννη), που διατηρούσε καφενείο στο χωριό, μου εξιστόρησε ένα γεγονός που δείχνει την αγάπη που είχε ο γιατρός για το χωριό.

Όταν άρχισε η κατασκευή του δρόμου από του Σαρά, μια μέρα από τις πολλές επισκέψεις του στο χωριό για το συντονισμό του έργου, επιστρέφοντας στην Αθήνα από το χωριό συνάντησε τη μπουλντόζα στο ενδιάμεσο της Μαλάσοβας και της θέσης «Το Πουρνάρι». Οι μπουλντοζιέριδες έκαναν τους δύσκολους να συνεχίζουν τη διάνοιξη του δρόμου με δικαιολογίες ότι χρειάζονται φουρνέλα κλπ..

Ο γιατρός αντελήφθη το υπονοούμενο, και τα χρήματα που είχε για να βγάλει το εισιτήριο από Δημητσάνα για Αθήνα, τους το μοίρασε.

Η μπουλντόζα, αφού λαδώθηκε !! (Γρηγορόσημο και τότε !!), σε μισή ώρα ξεπέρασε όλους τους σκοπέλους.

Ο Γιατρός γύρισε χωρίς χρήματα στο χωριό, και αφού δανείστηκε το ποσό για το εισιτήριο, έφυγε την άλλη μέρα για το σπίτι του.

Ο αείμνηστος είχε και ιδέες, ακατανόητες για τους πολλούς τότε πατριώτες μας. Είχε πει ότι έπρεπε στο χωριό να βρεθεί χώρος για κατασκευή πλατείας ώστε να μπορούν να παρκάρουν 50 τουλάχιστον αυτοκίνητα, Όταν έγινε γνωστή η πρότασή του στην τοπική Βουλή του καφενείου, η αντίδραση ήταν «πολλά γέλια», δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι ο πολύ ευσυγκίνητος Γιατρός, προπορευόταν 50 χρόνια από αυτούς στην εξέλιξη των πραγμάτων.

Θοδωρής Γ. Τρουπής