Ελένης Θ. Τρουπή-Burillon
Αναδημοσίευση από το facebook της
Παιδί μου, μικρό πάνω στη φύτρα σου λουλούδι
Διψάς από τα σπάργανα μόνο για το τραγούδι
Εσύ νικάς την αστραπή, της γης την καταιγίδα
Κρίνα στα χέρια σου που θες να γίνουν η ελπίδα
Μα αυτοί δεν άκουσαν ποτέ ένα κελάηδισμά σου
Μήτε που διώξαν τη βροχή μες το νανούρισμα σου
Τα κρίνα σου μαράθηκαν κάτω από τα συντρίμμια
Νεκρό σε έσυραν, παιδάκι μου, τ' αγρίμια!
Το 1952 εκδηλώθηκε επιδημία τύφου στο χωριό. Οι υγειονομικές αρχές τότε θεώρησαν σαν αιτία της μόλυνσης τις κορύτες στις βρύσες και στα πλαίσια των έργων εξυγίανσης αντικατέστησαν τις καλαίσθητες πέτρινες πελεκητές κορύτες με ακαλαίσθητους μεταλλικούς σωλήνες. Δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι το νερό θα μπορούσε να είχε μολυνθεί από το πέρασμά του κάτω από αυλές και σπίτια, αφού οι βρύσες ήταν σε σημείο χαμηλότερο από τα σπίτια. Το υδραγωγείο που έφερε καθαρό νερό από την Κοκκινόβρυση έγινε αργότερα, το 1959.
